Vorig jaar was er een interview bij Hebban. Ik haal een fragment aan:
"U zegt dat u de vraag of literatuur de wanhoop kan wegnemen niet goed kan beantwoorden, omdat u vanaf het moment dat de diagnose van ALS werd gesteld, daarin berustte. Het schrijven over de boeken die u las werkte wel vertroostend. Hoe bedoelt u dat?'Mijn hele leven heb ik andere mensen enthousiast proberen te maken voor de boeken die ik las – door middel van lezingen, recensies, boeken. Met dat enthousiasme geef ik een stukje van mezelf door aan de wereld, dingen die er nog zullen zijn als ik er niet meer ben. Dat is een troost voor iemand die het niet lang meer zal maken.'
Hij heeft het lang volgehouden en ik vond het zo dapper dat gij vorig jaar nog een keer bij de WDD zat. Het ging over het laatste boek dat hij samen met zijn dochter Jet schreef:
STEINZ, Gids voor de wereldliteratuur
https://www.bol.com/nl/p/steinz/9200000029979257/?suggestionType=suggestedsearch
'Lezen met ALS, literatuur als levensbehoefte' staat ook op mijn verlanglijst
https://www.bol.com/nl/p/lezen-met-als/9200000040491590/?suggestionType=suggestedsearch
Pieter Steinz had in NRC Handelsblad een rubriek waarin hij het verloop van zijn ziekte
verbond met de boeken die hij las of herlas. In Lezen met ALS beschrijft
Steinz even direct als humoristisch zijn lichamelijk aftakeling en de
daarbij behorende gang door de medische instituties. Literaire
klassieken zijn het uitgangspunt voor bespiegelingen over onmacht,
afscheid, berusting, pijn en ook over de mooie dingen die een dodelijke
ziekte met zich meebrengt. Lezen met ALS is niet alleen een ontroerende
kroniek van een aangekonigde dood, maar ook een onverwachte kijk op het
werk van de grote schrijvers uit de wereldliteratuur.
Ik denk na over het woord vertroostend. Is het sterker dan troostend? Zo klinkt het wel, maar kan dat?
Dit soort mensen zijn voor mij van grote toegevoegde waarde. Uitgangspunt, ook van dit Blog blijft of er nu weinig, wat meer, of veel geld in uw leven is, het kan altijd een hoge kwaliteit hebben. Pieter Steinz zei dat als je laat met lezen begint je een dief van je eigen geluk bent. Hier ben ik het niet mee eens. Ook als je laat begint ligt er een wereld te wachten om opgenomen te worden. Het is nooit te laat, al kom je aan veel niet toe. Maar dat is altijd zo, je kan maar een fractie lezen van wat geschreven is. Maar die fractie is van immens belang en geluk.
