Henk is weer terug! Thuis is veel gezonder dan een ziekenhuis zeiden ze in het ziekenhuis.
Ja en ook veeeeel fijner!
Laten we hopen dat het nu goed gaat. Alles zorgt voor kortademigheid en hij is heel erg moe. Maar ... hij heeft wat kleine klusjes gedaan en de vorige keer nadat hij terug was uit het ziekenhuis was dit ondenkbaar geweest. Hij gaat letterlijk en figuurlijk stapje voor stapje vooruit. We gaan elke dag even naar buiten, voor frisse lucht en de broodnodige zuurstof, waar hij zo tekort aan had. Veel pillen, waarvan die voor de ontsteking van het hartzakje tot 20 april.
Ze zeiden dat we zeker op een half jaar hersteltijd moeten rekenen. Al zou het twee jaar duren ... Hij is thuis en ik kan voor hem zorgen. Hij eet weer goed en geniet van het hier zijn.
Net kwam Beterbio met:
Andijvie voor smoothies
Appels voor yoghurtontbijtjes en smoothies
Bananen voor smoothies en koekjes
Broccoli voor weet ik nog niet
Kastanjechampignons voor op geroosterd brood
Mango, gewoon zo, misschien met ander fruit gemengd
Pastinaak voor een stamppotje en voor linzenbrood. Een heel goedkope groente, op dit moment. €1,25 voor 500 gram
Spitskool, zacht gebakken met ui en knoflook en als het nog net knapperig is blokjes kaas erdoor
Spruitjes met appel en gember en ik weet nog niet wat ik erbij doe.
Uien voor een uienflap
Het is de week van de poëzie.
Ik kies voor een gedicht dat niet bij deze periode van het jaar aansluit, maar wel (op een bepaalde manier) met de levensvisie van Frederik van Eeden. En daarbij gaat het over de noodzakelijkheid van donkerte voor innerlijke ontwikkeling, zodat het licht binnen kan stromen. En de daarop volgende stilte van vervulling.
Frederik van Eeden stond een eenvoudige levensstijl voor, die verwezenlijkt zou kunnen worden in de door hem opgerichte leefgemeenschap Walden. Hij koos deze naam vanwege de verwantschap en inspiratie van de Amerikaanse schrijver Thoreau, die Walden, a life in the woods (1854) schreef, (Thoreau trok zich terug op een afgelegen plek om een zeer sober, nieuw leven te beginnen bij een meer Walden Pond).
In 1898 richtte Van Eeden in Bussum zijn Walden op. Hij streefde naar een ethisch-communistische gemeenschap. In zijn latere leven voelde hij zich steeds meer aangetrokken tot het rooms-katholicisme dat hij in 1922 openlijk aanvaardde.
Het hier besproken gedicht speelde aan het begin van de twintigste eeuw een rol in de literaire discussie over estheticisme en naturalisme. Volgens het naturalisme, een van origine Franse stroming, moest de kunstenaar de werkelijkheid zonder vooropgestelde ideeën over wat mooi of lelijk, goed of slecht is, onderzoeken en weergeven.
De Waterlelie
Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer…
Frederik van Eeden (1860-1932)
