19 september 1944

Het einde van de Tweede Wereld Oorlog. Het eerst in het zuiden. De foto is in mijn geboorteplaats Eindhoven. Ontroerend. Henk vindt/ziet altijd mooie foto's. Deze lijkt op een foto die ik een paar maanden geleden plaatste. Ik zou er duizend en meer van kunnen zien. De man, die meteen respectvol op ooghoogte gaat. 
Dit is een goed voorbeeld van wat ik gisteren bedoelde. Een kleine ontmoeting, maar een groots moment. En voor de wereld was het immens groot.

Dankbaar

Ik wil u allemaal even een heel fijn weekend wensen.
Vorige week had ik het over momenten die me geraakt hadden, of die gewoon fijn waren. 
Van welk moment heeft u genoten, de afgelopen week?

Ik las dat er een boek is verschenen over de misère in de wereld, op velerlei gebied. De schrijver zei in zijn eigen woorden; "als je optimistisch bent in deze tijd ben je niet goed bij je hoofd". 
Iedereen weet dat er veel niet goed is en niet goed is zwak uitgedrukt. Mede daarom blijf ik het zo belangrijk vinden om de andere kant te benadrukken. Verdrinken in wereldleed verandert niets en het voegt al helemaal niets toe. En de wereld heeft elke positieve energie nodig! Ook in het klein. Misschien juist daar. Alles werkt door! Elke diep doorleefde zonsondergang. 
En we kunnen altijd iets doen. Voor jezelf, voor iemand anders, altijd! Het grote maakt machteloos, maar uzelf en alles dichtbij vraagt om aandacht, om liefde. Heel veel liefde!
Nu leven wij hier op een geweldige plek en dat helpt natuurlijk mee aan een groot gevoel van welzijn. Ik ervaar de warmte hier elke dag. Daarom schrijf ik er zo vaak over. :-)
Fijn dat ik hier vandaag in de krant van harte in bevestigd wordt. Ik kopieer er een stuk uit.
(Er zijn natuurlijk veel andere plekken in Nederland waar mensen ook fijn wonen, maar alleen al als herinnering vind ik het zonde dit artikel weg te laten. En ik ben trots hier te wonen en vooral dankbaar.)

Nergens in Nederland woon je zo goed als in Noord-Drenthe

"Noorderlingen weten het allang, maar het staat nu ook wetenschappelijk vast. Nergens in Nederland is het zo goed wonen als in Noord-Drenthe.

Mensen voelen zich hier veiliger dan in de Randstad, er is een betere balans tussen werk en vrije tijd en je koopt er mooiere en grotere huizen voor minder geld. De steden Groningen en Assen liggen binnen handbereik. Files zijn er nauwelijks. Scholen en ziekenhuizen zijn pico bello. Zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Noord-Drenthe meest welvarende regio

Vrijdag wordt een rapport gepresenteerd over de spreiding van welvaart over het land: De Brede Welvaartsmonitor. De onderzoekers hebben dit jaar voor het eerst niet alleen gekeken naar de verdeling van inkomen, maar ook naar woongenot en veiligheid. Dan staat Noord-Drenthe eenzaam boven aan de ranglijst van welvarende regio’s in Nederland."

• Het hele artikel is van Sander van Mersbergen Hilbrand Polman
 

Mijn maand!

Al begint mijn lievelingsperiode 15 augustus, oktober is toch echt mijn lievelingsmaand!
Heeft iedereen dat met zijn geboortemaand? Ik weet het niet, maar ik in ieder geval wel.
Oktober wijnmaand, noten, appels, herfstbosgeur, wind, regen. Soms zon, zoals nu en vorige week was het zelfs zomers. Dat vind ik een beetje raar, maar we hebben er maar wel heel erg van genoten.
Er is veel wat bovenkomt deze maand, zoals oktoberkind van Liselore Gerritsen. Haar verjaardag is 2 dagen na de mijne. 
https://www.youtube.com/watch?v=HRtQqaexqJ8
En omdat ik nu naar haar luister ook nog een liedje waar ik tijdens een onstuimige tijd in mijn leven naar luisterde. Het paste goed. https://www.youtube.com/watch?v=TM202a7sLuQ
Verder met de herfst; Zoals ik laatst schreef hoe heerlijk ik het vind, om na buiten geweest te zijn in weer en wind terug te komen in een warm huis. Extra heerlijk omdat ik weet dat het ook anders kan zijn.
En dan natuurlijk alle gerechten die bij de herfst horen. Gerechten met paddestoelen, appels, aardpeer (vanavond met rozemarijn uit de oven), kastanjes. 
De zomertijd geeft een beetje onrust vind ik. Ik verheug me dus zoals elk jaar weer erg op het terugzetten van de klok zaterdag. Rust. En dit is voor mij een kernwoord in deze periode. Ook als het stormt.
En nu ga ik even lekker lezen, met een grote beker thee. Normaal probeer ik dat zondag en/of maandagmiddag te doen, maar een kennis ligt in het ziekenhuis, dus daar gingen we heen. Ook lezen met een plaidje over me heen hoort bij de herfst. Of zoals onderstaand tafereel. De poes lijkt op Damia. Henk kwam het tegen, zo schattig.

Ik ook

De#MeToo golft over de wereld. Ik ben na gaan denken en al waren het geen grote gebeurtenissen, ik heb toch ook 6x iets seksueels tegen mijn zin meegemaakt. Op een na waren het bekenden. Nou ja, een van de vijf niet goed bekend en bij hem heb ik uiteindelijk bepaald wat verstandig was, om erger te voorkomen. De andere vier waren minder heftig, maar toch ... Van een, een huisbaas moest ik zoenen om de huissleutel te krijgen. Ik was duidelijk in mijn reactie. "Het doet geen pijn hoor" zei hij. De meeste ervaringen zijn lang geleden gebeurd en ik heb er zeker geen trauma aan over gehouden, maar toch ...  
Er zijn natuurlijk zoals bij iedereen meer dingen in mijn leven gebeurd waarbij er over grenzen gegaan werd. Het zit vaak verweven in de opvoeding, dat je dingen moet doen die niet in overeenstemming zijn met wat je wilt. Bij de een gebeurt het meer dan bij de ander. Soms pakte het wat mij betreft uiteindelijk goed uit, soms zorgde het voor een wond. Ik denk dat ik daarom nu sterk en steeds meer vasthoud aan om, op een uitzondering na, niets meet te doen wat niet goed voelt. Wat niet bij me hoort. Voor andere mensen kan het om onbelangrijke zaken gaan, zoals 's avonds ergens naartoe gaan, maar voor mij niet! Iets doen waar ik tegenop zie kost heel veel spanning en energie. In principe is dat geweest. Nu ben ik mezelf trouw. Daarnaast wil ik vanuit mijn hart van alles voor mensen betekenen. Maar dat is juist wel in overeenstemming met wie ik ben.
Ik wens iedereen, die dergelijke nare en vaak veel grotere ervaringen op seksueel gebied heeft gehad en dat zijn heel veel mensen (las net de ervaring van Jelle Brandt Corstius), op zijn minst een uitlaatklep toe. Schrijf erover, of deel het en probeer het, als het kan om te zetten in iets. Iets krachtigs.
Ik ga voor iedereen een heel mooie herfstfoto voor zoeken ... 
Gevonden, speciaal voor u!




foto antonz

Mooie momenten van de afgelopen week

Ik vroeg me vanmorgen, toen ik vroeger wakker en luisterend naar de regen af, welke momenten me geraakt hebben de afgelopen week. Of beter gezegd welke momenten ik gewoon heel fijn vond.
Elke dag zijn er kleine momenten met Henk die me raken. Zijn liefde, zijn humor, elke dag opnieuw. Geen dag zonder dat we zeggen hoeveel we van elkaar houden. De fijnst bestaanbare woorden.
Maar buiten ons zijn er ook veel andere dierbare momenten geweest;
Een fijn, emotievol gesprek, met iemand die ik eigenlijk nog niet zo lang ken, maar wat heel vertrouwd voelt. Liefdevolle mails (ik noem ze meestal brieven want dat zijn het, al is het elektronisch) die me ontroerden. 
Dat ik in het boek van Doeschka Meijsing las over de ervaring die ze als vierjarig meisje had. Nooit heeft ze meer zo'n sterk machtig gevoel gehad als toen. Dat ze in haar hoofd kon zorgen dat iets gaat leven. Ze liet een aap in een bus zitten! De kracht van taal, de kracht van fantaseren. 
De harde regen die ons drijfnat maakte en hoe lekker het was, om daarna met droge spullen aan in een knus warm 'huis' te zitten. 
De lekkere hapjes die ik maakte. Op dit moment heb ik na een lekker dutje en sterke thee met melk een bonbon in mijn mond. 
Wolken met een lichtgevende rand van de zon erachter. Zoiets heb ik natuurlijk vaker gezien, maar niet zoals deze keer, zilver!
Het contact met de man van Beterbio en dan nog alles wat hij komt brengen. :-)
Op mijn verjaardag kreeg ik een boek: Indoor tuinieren. Waarom niet binnenshuis tuinieren? Rare engelse gedoe. Maar goed, het boek werkt inspirerend. Ik wil in ieder geval verschillende kruiden binnen gaan kweken want ik ben eigenlijk altijd zo op de zomer gericht met kruiden, maar wat is binnen aan eetbaars mogelijk? Daar ben ik nog 'steeds' niet achter. Voor tomaatjes is het te warm. Een moment van verheugen.
Ik schreef laatst dat ik dol ben op de geur van Paco Raban. Gisteravond tijdens onze avondwandeling fietste twee jongens voorbij en een van de twee denk ik had wel zoiets heerlijks op. Ik had zo in die geur weg willen zweven. 
Ik zeg altijd elk mens die ik tegenkom goedendag en hier doet iedereen dat (bij onze vorige adressen trouwens ook). Ook jonge mensen, of ze nu 8 of 17 zijn, zo leuk. Dat oa maakt het wonen hier zo warm en veilig.
Alle verrukkelijke maaltijden van de afgelopen week.
We zijn lid van 'Nextdoor', een buurtapp die zo goed functioneert. Henk had prachtige colberts van iemand gekregen, maar ze waren hem jammergenoeg te groot. Een berichtje op Nextdoor en ze zijn vanmiddag opgehaald. Ze zijn heel goed terechtgekomen.
En Henk liet me net foto's zien van iemand die 10.000 onontwikkelde fotorolletjes op een veiling kocht. Het bleken foto's van straatfotograaf Vivian Meier te zijn, uit de 50er jaren?

Ze werkte voornamelijk als oppas en had altijd een camera bij zich. Ze nam gedurende veertien jaar meer dan 150.000 foto's. Haar werk bleef tijdens haar leven onbekend en de meeste fotorolletjes onontwikkeld.

Drie voorbeelden:

 

Onderstaande foto lijkt op de ervaring in Kampen.

Ik weet zeker dat ik momenten ben vergeten, maar voor een week vind ik het veel Het is goed om vaker op zondag even terug te denken.

Chocolade en meer uit de keuken

Het is zo eenvoudig, om zelf chocolade te maken. Pure chocolade. Puur in de zin van geen melk, maar ook puur vanwege pure, natuurlijke smaken.
Het kan met cacaoboter of met kokosolie gemaakt worden. Cacaoboter is erg duur, dus dat doe ik maar heel af en toe. Meestal maak ik het met kokosolie. De chocola blijft dan wat zachter. Ik bewaar het altijd in de ijskast en haal het pas op het laatste moment eruit. Op kamertemperatuur is het te zacht want kokosolie/kokosvet smelt bij lichaamstemperatuur.

Ik gebruik de helft cacao aan kokosolie en een vulling van iets of een combinatie van stukjes noot, zaden, moerbeien, rozijnen, cranberries, kokos. 
Ik maakte net bonbons van 50 gram kokosolie, 25 gram cacao (15 gram voor minder sterk), een paar druppels stevia en een beetje vanille (met kaneel is ook lekker). Ik deed er 75 gram vulling bij; grof gemalen moerbeien, walnoten, zonnebloempitten en een beetje hennepzaad. Het staat nu koud te worden. 

Ik maak vaak soep voor zaterdagavond en zondagmiddag en dan iets van gezonde cake toe. Nu hadden we haver-prei-kruiden drie in de pan met malse, groene sla. Nu we weer echt zuinig proberen te leven, richt ik me op eenvoudige, heel gezonde maaltijden met zoals ik eerder schreef, groente als uitgangspunt. 
Deze pannenkoekjes, drie in de pan eigenlijk, maakte ik als volgt:
Een bekertje havermout gemalen, nog een klein handje havervlokken, 2 theelepels sojalecithine erdoor en half amandelmelk, half water. Het pak amandelmelk was open, vandaar. De dinsdagse lunchpannenkoeken maak ik met water. Ook altijd in combinatie met lecithine, voor de binding.  Ik had fijngesneden prei gebakken en dat ging door het beslag, net zoals een handje tuinkruiden van het balkon en versgemalen peper en zeezout. Toe hadden we bovengenoemde bonbon bij een kopje pittige koffie. Eerst denk je bij de bonbon boem, wat sterk, maar daarna wordt het iets zoeter. Echte, heerlijke chocolade! Helemaal in combinatie met koffie.

Ik sta elke dag behoorlijk lang in de keuken, maar soms extra lang. Zoals vandaag. Voor morgenavond gekookt (dat maakt het morgen rustiger), gv broodjes voor het ontbijt morgenochtend, sinaasappelschilreepjes geconfijt, de bonbons van hierboven en lunch en diner voor vandaag. Veel. Maar niet alleen dat Henk altijd zo smult, van elk hapje, het geeft een goed gevoel. Dat weegt op tegen de energie die het kost. Als ik er nu zo over schrijf weet ik dat het altijd zo geweest is. Alleen deze manier van eten maakt gewoon dat het nog wat meer werk is. De gekonfijte sinaasappel is voor de Friese oranjekoek die ik binnenkort ga maken. Dat vindt Henk zo heerlijk. Eens kijken of ik het glutenvrij net zo lekker krijg. Ik denk van wel. :-)

Uitstapje

Op weg naar Kampen gingen we, hoe romantisch, langs de snelweg koffie drinken met de verrukkelijke appeltaart die ik mee had genomen. Het water loopt me onmiddellijk in de mond als ik dit schrijf. Ik had glutenvrij zanddeeg gemaakt, van havermoutmeel. De appel had ik op een mandoline heel fijn geschaafd. Ik zal het bij 'recepten' zetten.
We hadden een lekker groot stuk, met biologische roomkwark erop.

Dit zijn van die momenten die je niet vergeet vanwege de combinatie verrukkelijk, grappig en een beetje raar.

In Kampen trapte Henk in de hondenpoep en al had hij in kleine stukjes gras geprobeerd het eraf te vegen, we roken het de hele tijd! En dat in het mooie Ikonenmuseum. Toen maar eerst naar de wc en met veel water, zeep en closetpapier er weer een fris schoentje van gemaakt.
Hierna in de auto op de parkeerplaats geluncht en toen naar het hotel. Met uitzicht op de snelweg en Henk vindt dat voor een kort verblijf helemaal geweldig. :-)

Na een dutje met een tegoedbon voor koffie en thee heerlijk bij een vuurtje in de lounge gelezen.
Stukje gewandeld en toen kleine lekkere hapjes en een glaasje witte wijn. Als toetje een kopje koffie en een zelfgemaakte kleine bounty.
Nog even een ommetje en toen lekker in bad. Later met de tablet twee delen van een serie gezien op Netflix, met een drankje en zelfgemaakte zoutjes. Het is zo'n scherp beeld op een heel klein scherm.
Ik kan helemaal niet zeggen hoe heel erg we genieten van zo'n uitstapje.

's Nachts toen ik wakker werd zag ik Henk bij het raam naar de lichtjes van de auto's kijken.

Hoe dingen toch kunnen veranderen. Toen we in de stad woonden wilden we per se alleen stilte. Nu wonen we in de stilte en is zoiets leuk.

De volgende ochtend het hoogtepunt voor Henk, het ontbijt ... Ik had twee grote zelfgemaakte glutenvrije crackers meegenomen dus ik kon er net zo van smullen.

Bij IKEA nog een kopje koffie gedronken en vooral, in alle rust, naar de kleine ingerichte ruimtes gekeken. Tiny houses in een groot gebouw. Het is in Zwolle veel rustiger dan in Groningen en dat vind ik stukken prettiger. Nooit zoiets gedaan, gewoon alleen uitgebreid kijken. We gaan sowieso zelden naar winkels.

Tot slot naar een beeldentuin en galerie in Hooghalen (foto) en naar de heel grote bibliotheek (luilekkerland!) in Assen.

Met een stapel boeken weer weg. Op dit moment lees ik 'Hoe verliefd is de lezer' van Doeschka Meijsing. Ik citeer van Bol.com:
"Doeschka Meijsing was niet alleen een fervent lezer, ze ging vanaf haar puberjaren ook bijna wekelijks naar de film, een concert, een museum of het theater. Van wat ze zag en hoorde deed ze aanvankelijk alleen verslag in de dagboeken die ze decennialang bijhield, later publiceerde ze erover in onder meer Vrij Nederland, Elsevier en De Groene Amsterdammer. Ze legde zichzelf geen enkele beperking op en schreef over werkelijk alles wat ze mooi vond: van Shakespeare tot Kuifje, van Audrey Hepburn tot Sophia Loren, van Roald Dahl tot Rudy Kousbroek en van Shaffy tot Bach.

In 'Hoe verliefd is de lezer?' heeft haar vroegere partner Xandra Schutte een interessante keuze uit Meijsings essays gemaakt: stukken over lezen en schrijven, haar lievelingsschrijvers (Nabokov, Borges) en hun boeken. We leren Meijsing erin kennen als kind, studente en vrouw, maar altijd als die bedachtzame, twijfelende, passionele lezer-schrijver. 'Schrijven is voor mij even noodzakelijk als eten en drinken en ademhalen en liefhebben' schreef ze, maar voor 'schrijven' had ook 'lezen' kunnen staan. In 'Hoe verliefd is de lezer?' is niet alleen een enthousiasmerende essaybundel over literatuur, het is ook een autobiografisch boek vol narratieve, intieme stukken, die in toon én kwaliteit doen denken aan de persoonlijke essays van Natalia Ginzburg."

Ik wist niet wie Natalia Ginzburg was. Ik heb haar opgezocht en dat vind ik zo interessant dat je van het een op het ander komt. Daar zijn andere mensen/artikelen voor nodig. De novelle Famiglia van haar hand ken ik van titel. Ik hoop dat dit ontdekken, dit in beweging zijn, tot aan mijn dood zo doorgaat.

Verder van de bibliotheek:
"Telefoon voor de heer Mulisch", "Andreas Burnier; Metselaar van de wereld" en C'est la vie van Deborah Campert en Barbara van Kooten (de vrouwen van).

Alvast

Dit wordt alleen maar het begin van een bericht want we gaan een nachtje weg en ik moet nog het een en ander doen. Maar ik wil toch gewoon al even dag zeggen, anders hoort u te lang niets van me.

Voor de laatste keer dit jaar komkommers en tomaten besteld bij Beterbio. Dan kunnen we ons daar in het voorjaar weer op verheugen.

Pffft, uren in de keuken gestaan voor alles wat we mee gaan nemen. Iets buiten de deur nuttigen is niet zo eenvoudig met deze manier van eten (of glutenvrij of suikervrij, maar allebei ...?) en daarbij kunnen we echt niets uitgeven. Ik heb dus allerlei heerlijks gemaakt. Kleine hapjes.

Waar ik steeds handiger in word is naast de gewone groente, groente als uitgangspunt nemen. Tussen de middag hadden we bloemkoolbroodjes met gestoofde bleekselderij en een tomatensausje en sla.
En we hebben bijvoorbeeld al 2x pap gehad van bloemkool. Dit klinkt heel raar, maar met sterke smaakmakers als kokos en kaneel is het heel lekker. Ook nog blokjes appel en stukjes abrikoos of rozijnen en noten. Het geeft een prettig gevoel in mijn buik en dan hebben we, net zoals bij een smoothie al flink veel groente binnen, aan het begin van de dag.
Dit zijn de broodjes, de lichte zijn hartig, met Italiaanse kruiden. De donkere zijn met kaneel, appel en rozijnen.