Eigenlijk zijn het drie onderwerpen. In mijn boek schreef ik dat als je pijn in je arm hebt en je accepteert die pijn niet, dat je meer pijn krijgt. Acceptatie is denk ik iets heel belangrijks in het leven, in alle mogelijke situaties en op alle mogelijke manieren. Er gaat vaak iets aan vooraf. Je probeert een situatie anders te krijgen, maar het lukt niet. Je komt dan bij de uitspraak...
Acceptatie zorgt voor ontspanning. In het heel interessante en deels herkenningsvolle boek over Andreas Burnier las ik: "Een probleem hoeft niet te worden opgelost, leef ermee." Ik ga nog een stapje verder want ik zou zeggen omarm het. Kijk er met een liefdevolle blik naar. Het laat iets zien, wil iets vertellen. Mensen zijn vaak geneigd om wat moeilijk is weg te jagen, maar daarmee ga je aan de zin ervan voorbij. Er moet geluisterd worden, hoe moeilijk en confronterend dat ook kan zijn. Als de les geleerd is verdwijnt het probleem vaak. Als het niet opgelost kan worden, er bijvoorbeeld een chronische aandoening is dan is acceptatie de enige manier.
Door dat ene zinnetje voelde ik me bevestigd. Hetzelfde geldt voor het interview met een cardioloog die zegt dat het veel beter is om roomboter te gebruiken dan een enge margarine. Dit is toch al jaren bekend en ook hier schreef ik al lang geleden over. Ik zeg dit niet om te zeggen zie je wel, maar vooral om over te brengen dat iIntuïtie vaak (ik zou zeggen meestal, ik zou zeggen bijna altijd, eigenlijk...) vooraf gaat aan wetenschappelijke bewijzen.
Ik zag een filmpje van een moeder die vertelde dat ze vroeger 3 banen had, 60 uur in de week werkte en daar $500 mee verdiende. Ze leefde dus met haar twee dochters van heel weinig geld. Ze wist uit haar hoofd welke voedingsstoffen per dag nodig waren en daar zorgde ze voor. Ze aten niet veel, maar voldoende. Nooit waren ze zo gezond als in die tijd. Op een gegeven moment had ze niets meer om van te leven. Iemand, en ze is er nooit achtergekomen wie het was, maakte elke week $7 over. Dit gebeurde een jaar lang. Hier leefden ze van.
