Er zijn zo van die dingen in het leven die voor de een heel normaal zijn en voor de ander helemaal niet. Zo las ik in 'Genoeg' van iemand die elke keer voor een andere uitdaging kiest die een week duurt, dat dat nu koud douchen was. In het begin vond ze het moeilijk en nu wil ze niet meer zonder. Ze stopt in tegenstelling tot de meeste andere uitdagingen hier dus niet mee na een week. Wat dit betreft zou iedereen af en toe een uitdaging moeten aangaan. Wat doet iets nieuws, iets heel anders misschien met je?
Voor mij is na een warme douche koud douchen vanzelfsprekend, ik doe het mijn hele leven al. Ik ben zo opgevoed. Henk moest er eerst niet aan denken, maar is er een paar maanden geleden mee begonnen en wil ook niet meer zonder. Een slechte doorbloeding zit bij ons in de genen en na het koud douchen voelt de doorbloeding beter. Dat probleem los ik er niet mee op, maar het was anders denk ik nog erger geweest. Verkouden ben ik nooit. Bijna nooit. De laatste keer was in 1989, toen de muur viel.
Ik denk dat het mooie van een uitdaging aangaan is dat je beeld of je manier van omgaan met iets kan veranderen. Dat je bijvoorbeeld denkt niet zonder iets te kunnen en dan blijkt het toch wel te kunnen.
Of dat je er iets goeds mee doet voor jezelf, een ander of het milieu.
Als ik aan me/onszelf denk ... Ik vind dat we veel afval hebben. Ik moet dan aan Evelien uit België denken, met haar ene zakje (gezins) afval per jaar. Moeten wij niet eens proberen om een week geen afval te hebben? Ik bedoel dan restafval of plastic, die scheiden we. Papier reken ik niet mee. Ik probeer papier zoveel mogelijk te hergebruiken. Van brieven van bedrijven die aan een kant betypt zijn gebruik ik de andere kant om aantekeningen te maken bij een telefonisch begeleidingsgesprek. Kranten gebruik ik in de groentela. Artikelen eruit bewaar ik voor mijn boek. De rest gaat naar het oud papier waar verschillende dingen mee gedaan worden. Wat glas betreft, veel (te veel!) potjes bewaar ik. Ik doe er specerijen of iets dergelijks in. Grote potten gebruik ik om te fermenteren. Wat ik met pindakaaspotten doe weet u. De deksel ervan gebruik ik trouwens tegenwoordig om plantaardige burgers te vormen, het is precies de goede maat. Soms zet ik een plantje in een pot(je), of ik gebruik het als kweekbakje. De rest van het glas gaat in de glasbak en wordt gerycled.
Is er een uitdaging die u aan zou willen gaan?
(Ik hoor u denken)
