Rare pillen en een lekker toetje

Er woont hier vlakbij een mevrouw van 90, die hartritmestoornissen had. Ik merk dat veel oudere mensen dat hebben. Ze heeft er jarenlang medicijnen voor gekregen (waarschijnlijk een bètablokker). Ze werd hier niet lekker van, duizelig en ze kon soms moeilijk uit haar woorden komen. Ik vind het rare pillen zei ze tegen de cardioloog. Neemt u dan voortaan een halve zei hij. Dat deed ze en ze voelde zich toen al beter. Toch neem ik die rare pillen nog steeds zei ze, al zijn het nu halve. Laat u ze dan maar helemaal staan zei hij. Dat doet ze en wat een verademing. Ze zei als ik niets had gezegd had ik die pillen de rest van mijn leven gekregen. Ik heb ze ook ooit gehad en vond het ook rare pillen, onaangenaam.
De cardioloog zei ook tegen haar: "U bent een blij mens." Daar heeft hij volkomen gelijk in. Ze is nooit ergens negatief over. Haar enthousiasme en vertrouwen zijn altijd voelbaar.

We hadden vanavond basmatirijst met kort gestoofde spinazie met een gebakken uitje, knoflook, kruidenzout, edelgist en de soort Budwigboter die bij recepten staat. Als toetje hadden we ... het lijkt geklopt eiwit, maar het is aquafaba, het vocht van een potje kikkererwten. Lang kloppen. Je denkt dat het stijf is, maar dan nog wat langer doorgaan. Ik had een flinke lepel cacao erdoor gedaan en een scheutje agavesiroop. We hadden geen sinaasappel, anders had ik er stukjes van bij gedaan, dat is een erg lekkere combinatie.
Na dit lekkere toetje nog een kopje koffie, daar heb ik altijd zin in, als iets chocola-achtig is.