Het ziet er hier licht kerstachtig uit, helemaal goed. 's Morgens als het nog donker/schemerig is brandt ons kerstboompje op het balkon. We krijgen allebei een keer in de week een ontbijtje in bed. En hoe heerlijk is het dan om vanuit bed in de schemer naar het boompje te kijken. Op onze vermaandag krijgen we het ook. Die van Henk is vandaag.
Ik denk regelmatig aan de vele verschillende fases van het leven, op elk gebied. Hoeveel diners heb ik niet, ook vaak met mijn moeder, gemaakt. De tafel prachtig gedekt, menukaartjes erbij. Alleen kaarsen aan. Dierbare herinneringen. Nu past het niet meer en geniet ik juist van de rust en de eenvoud. Geen enkele stress. Voor de maaltijden bereid ik zoveel mogelijk voor en daar is op zich al niets ingewikkelds aan.
De Adventszondagen met steeds een kaars erbij, het Weihnachtsoratorium (ik hoorde dat als Bach 'koor' schreef hij niet een koor bedoelde zoals wij dat nu kennen, maar dat het om een paar stemmen ging. De authentieke uitvoering van het Weihnachtsoratorium is nu voor het eerst uitgevoerd. We hoorden een stukje en het was heel erg mooi) lezen met een dekentje op de bank. Hoe vaak voelen we ons niet doorstroomd met een gevoel van geluk. En gisteren wandelden we door de sneeuw. En dan het genot van weer binnenkomen, de warmte, de winterse geuren ...
Omdat we maar een heel klein keukentje hebben eten we altijd binnen. Ik vind het niet zo fijn (behalve na pizza) als het dan naar eten ruikt. Ik gebruik deze tijd veel sinaasappels en ik had een schoteltje neergezet met sinaasappelschillen. Als we er langs liepen knepen we er even in en de aromatische geur verspreidde zich onmiddellijk. Dit gaan we veel vaker doen. Een goede luchtverfrisser!
