Hergebruik klok

En toen kreeg de klok toch nog een functie voor Henk, als palet. Ik ben zo blij dat Henk weer aan het tekenen en schilderen is. Schilderen is nieuw voor hem, tekenen niet en dat kan hij zo goed.

Onze dag

Gisteren was onze dag. Ik zeg al jaren dat we 38 jaar samen zijn, maar het is dit jaar 'pas' 37 jaar. Vroeger dacht ik ook jaren dat mijn moeder 74 jaar was. En elk jaar dacht ik oh, wat fijn, ze is nu pas 74. :-) Natuurlijk hebben we er een fijne dag van gemaakt, al waren er wat verplichtingen.
's Morgens een feestelijk ontbijtje met glutenvrije crackers en krentenbrood dat ik van Pasen bewaard had. 's Middags de Budwigcrème die we anders bij het ontbijt zouden hebben. Die is altijd erg lekker, maar nu ...  Met appel, kaneel, verse gember en geroosterde pompoenpitten. Dat is een van onze wekelijks terugkerende variaties. Nu kwamen er ook nog verse blauwe bessen bij, die zaten in het fruitpakket van Boer Giel.  's Avonds hadden we pizza, met sla een glaasje rode wijn.
Aan het eind van de middag zijn we naar een van on ze lievelingsmusea geweest. De Buitenplaats in Eelde. Klein, overzichtelijk, zodat wat je ziet goed door kan dringen.

Eerst hadden we nog cappuccino en Henk citroentaart en ik niet - te - zoete baklava. De bakster komt uit Syrië. Ik ga haar zeker nog laten weten hoe we gesmuld hebben. Als ik eraan denk loopt het water me onmiddellijk in de mond. De kokos-citroentaart ga ik ook eens maken, mijn eigen versie. Ik heb een foto gemaakt toen we het al op hadden. We zaten op een comfortabel bankje, uit kijkend op water en museum.

De tentoonstelling die er nu is heet: "De vrouwelijke blik". Werken van 10 vrouwelijke kunstenaars. Het sluit aan op het jaarthema 100 jaar vrouwenkiesrecht.
Boven is nog een klein ruimte en daar hingen ontwerpen in olieverf en aquarel, die hebben geleid tot de boekomslagen van boeken van Marcel Proust. Wat ik echt prachtig vond was onder andere dit, van Petra Morenzi. Verfijnd. De schaduw is steeds anders. Ik kan er lang naar kijken.

Erg

Goedemorgen lieve allemaal,

Het is prachtig weer en ik wens u in elk opzicht een mooie dag!

Het is heel erg dat alles wat ik tot nu toe geschreven had voor mijn nieuwe boek weg is!
Ik dacht eerst; het zal wel ergens goed voor zijn, ik moet gewoon opnieuw beginnen en op zich is dat ook de enige manier om ermee om te gaan, maar jee. Het waren toch al heel wat pagina's. Ik dacht net nog even, misschien is het per ongeluk in de pullenmand terecht gekomen, maar die heb ik laatst leeggemaakt. Het eerste is zonde, het tweede is dom. 
Ik ga gauw een prettiger bericht hier achteraan schrijven.

Trouwdag ouders

Het is vandaag 83 jaar geleden dat mijn ouders trouwden. In gedachten blijf ik het vieren en 's avonds smullen we elk jaar van asperges en aardbeien toe. Hun bruiloftsdiner in vereenvoudigde vorm.

herinneringsfoto, currysaus en plantaardige mayonaise

Als iets weg moet omdat het kapot is, niet meer past of er is geen ruimte voor, maar ik heb er een bijzondere herinnering aan, dan maak ik er een foto van. Deze klok is meer dan 40 jaar oud, hij hing in Waalre, boven de deur bij de eettafel en naar het halletje. Bij ons hing hij boven de deur naar de slaapkamer, in de woonkamer. Maar nu is hij kapot. Ik vind het een beetje moeilijk, maar ik heb hem nog even goed vastgehouden. Gelukkig is er een foto. 

Twee dagen keken we naar de lege plek om te zien hoe laat het was. Wonderlijk, je weet dat hij er niet meer is en toch ... net een, twee of drie keer, maar wel 20 keer per dag denk ik. Nu hangt er een nieuwe. Niet zoals ik altijd deed een paar minuutjes vooruit gezet, wat ik handig vond. Deze is radiografisch. Henk is er blij mee. Nu weten we weer (precies) hoe laat het is.

Ik heb net de currysaus aangepast bij 'recepten'. Ook maakte ik nieuwe plantaardige mayonaise. Allebei lang houdbaar en verrukkelijk! Twee heel eenvoudige basissauzen.

Bloementip

Morgen is het moederdag. Ik ben geen echte moeder, maar ik moeder wel en zoals alles wat er te vieren valt, vieren we deze dag ook. 
Ik hou meer van een klein bosje bloemen dan van een enorme bos. En extra met gemengde kleuren. Zo heb ik nu een bosje gekleurde tulpen. Ik kan er zo van genieten.
Net las ik bij nu.nl twee handige tips. Om bloemen langer vers te houden moeten ze niet in de buurt van fruit staan (is bij ons altijd het geval). Het ethyleengas* zorgt voor een snellere stofwisseling en daardoor verwelken ze eerder. Ook is het beter om de vaas niet tot de rand met water te vullen. Doe ik altijd, behalve met narcissen. Er ontstaan eerder schimmels en bacterieën. De vaten van de stelen gaan dicht zitten waardoor ze het water minder goed naar boven kunnen trekken.

Als u een appel bijvoorbeeld met een nog niet rijpe avocado in een zak of doos doet dan wordt de avocado sneller rijp, door het ethyleengas. Bloemhandelaren gebruiken het ook op deze manier, door dichte bloemen open te krijgen.

Uitje

We hebben een heerlijk uitje gehad! De reis ging helemaal naar Sneek. 
Overzichtelijk en we hebben allerlei moois gezien en juist dat doet ons altijd zo goed.

Eerst koffie bij Museum Belvédère in Oranjewoud. We beginnen altijd met koffie. Met een 'dumke' * (ik laat de teugels af en toe vieren) en Henk nam een stukje oranjekoek. Een herinnering aan vroeger. Terwijl ik dit schreef dacht ik, een herinnering is altijd van vroeger. Maar een herinnering kan net zo goed van vorige week zijn. Het klopt dus toch wel denk ik.

Naast Jan Mankes, waar altijd wel iets van hangt waren er o.a. abstracte schilderijen (en een bepaalde 3D printtechniek) van de natuur. Ik plaats een schilderij van Jan Mankes en ik kopieer twee stukjes tekst. Ze komen uit cadoc.nl, een website die gaat over boeken over kunst, fotografie en vormgeving.

"Roland Holst was een vroege bewonderaar van Jan Mankes en noemde hem "de meest verstilde schilder van Nederland". Wanneer je dat in de context van de kunststromingen van die tijd plaatst, waarin het kubisme opgang maakte en het expressionisme in volle gang was, is dat goed voorstelbaar. Dan zijn de afbeeldingen van geitjes, kippen en vazen met judaspenning of dopheide een relatieve oase van rust. 

De charme van een aantal van zijn olieverfschilderijen, het beetje extra dus, is het gebruik van het materiaal en de gebruikte kleurcombinaties. Dit is wat mij betreft voor het eerst zichtbaar in zijn schilderijen vanaf 1911. Het schilderij 'Ganzenliesje' (1911) is een goed voorbeeld. Mankes was zelf ook tevreden over het resultaat van dit schilderij. Hij schreef dat jaar over zijn manier van schilderen: "ik ben vol goeden moed om ook in de verf de stof heelemaal weg te krijgen". Het boek gebruikt het woord "ontstoffelijken" en dat is de spijker op zijn kop. Het sprekende aan dit schilderij en die in latere jaren volgen, is de sfeer die hij op het doek zet en vervolgens op de kijker weet over te brengen. In 1913 maakt Mankes een groot aantal van dit soort schilderijen: "Grote uil op scherm", 'Haan (Wyandotte) met tinnen schotel (zie hieronder), "Kraai op berkenboom", en "Uil op boomtak". Bij deze schilderijen is de verf vrijwel transparant aangebracht en de kleurcombinaties zijn bijzonder. Het fluorescerende effect heeft, zeker bij de lichtere tinten, iets sprookjesachtigs. "

Henk had de nacht ervoor helemaal niet geslapen en ik een beetje. We gingen dus na een lunch-hapje in de auto naar het hotel en deden een dutje. Na een wat langere nacht hadden we dat ook gedaan, we doen het elke dag.

Daarna bij een vuurtje lekker gelezen met een kopje thee en Henk koffie.

Dat moment vinden we altijd zo heerlijk!!!!

Na het lekkere eten hebben we nog een onverwacht mooie wandeling, met een dikke jas aan, gemaakt.

Toen lekker in bad (dit blijft een van de allergrootste geneugtes voor mij!).

Nog even televisie gekeken en gelezen.

De volgende ochtend Henks hoogtepunt, het ontbijt!

Hierna gingen we naar Jopie Huisman in Workum.

Vroeger zijn we daar ook een paar keer geweest en toen vond ik het al prachtig, nu was ik nog meer ontroerd. Het is het totaal, niet alleen wat hij gemaakt heeft, maar ook hoe en waarom. Een wijs en prachtig mens. Hij heeft zijn hele leven zelfportretten gemaakt. Deze is uit de oorlog.

En een van zijn bekendste werken. Elze vezel vertegenwoordigd compassie voor mij.

Je zag een deel van de hoeveelheid brieven die hij gekregen heeft. Mensen werden en worden door hem geraakt.

Er was ook een tentoonstelling van kinderen die hun ouders geportretteerd hadden en ook dat was erg de moeite waard.

Als het kan maken we altijd een audiotour en dat kon hier ook. Het geeft zoveel meer informatie.

Ik had veel langer willen blijven maar we moesten jammergenoeg weg.en we cappuccino en 

Ook hier hadden we cappuccino en een 'dumke'.*

Zo kort, maar echt een HEERLIJK uitstapje en de afstand was te overzien. :-)

* Het dumke is een streekspecialiteit uit Friesland en wordt onder andere gemaakt van hazelnoten en anijs. Ik vind ze nu veel lekkerder dan vroeger, heel bros. Ze verschillen per plek want we hebben ze nu 2x gehad en ze waren ander sen juist dat vind ik altijd leuk van streekgerechten, dat elke bakker toch ook zijn eigen recept heeft. In die bij Jopie Huisman zat nog wat meer anijs. Het Fryske Dumke dankt zijn naam trouwens aan de vorm van het koekje, dat op een duim lijkt.

ps

Het is nu donderdag, een paar dagen later dus, maar ik plaats het op de dag dat we terugkwamen.