Zomers en Murat Isik

Hoe heerlijk, weer zomerse momenten op het balkon. Bloemetjes, de geur van kruiden, fruit en een prachtig boek. 

'Wees onzichtbaar' van Murat Isik geeft een heldere inkijk in het leven en de sfeer van een  toen Turks gezin in de Bijlmer van de 80er jaren. Toen ik ik in 1973 de Vormingsklas in Amsterdam deed had ik naailes (drama) van een mevrouw die in Bijlmer woonde en daar razend enthousiast over was. Het was er rustig en mooi. Dat de idealen van de opzet van de Bijlmer verloren gingen had jammer genoeg vooral met geld te maken. Wat zou het anders gelopen zijn als de idealen van architect en stedenbouwkundige Siegrfied Nassuth helemaal verwezenlijkt zouden zijn geworden. Nassuth was geïnspireerd door de functionele stadsideeën van de CIAM* en de Zwitserse architect Le Corbusier(!). 

De wijk werd gekenmerkt door hoogbouw van tien verdiepingen in een zeskantige honingraatstructuur en veel groen.

Murat Isik schrijft van binnenuit en beeldend over zijn kindsjaren. Ik zie het voor me en beleef het mee. Een verrijkend boek. Niet alleen door de schrijfstijl maar ook omdat ik informatie krijg over een omgeving waar ik nauwelijks iets van wist.

*Congrès Internationaux d'Architecture Moderne (CIAM) was een groot internationaal platform dat in de eerste helft van de 20e eeuw een grote stempel heeft gedrukt op het architectuur-debat. Geplande steden werden gepropageerd, waarbij de functies als wonen, werken en recreatie van elkaar gescheiden zijn.

Het lijkt me nu juist mooi als dit allemaal gecombineerd wordt, het is een andere tijd. 

Jammer dat ik geen kleurenfoto kan vinden waardoor het groen te zien is.

Orchideeën

Vroeger was ik helemaal niet zo dol op orchideeën. Ik was er ook niet mee bezig. Ik hou meer van wilde planten en bloemen. Dat is veranderd. Elke plant of bloem heeft zijn charme  en sterker, ik hou nu just wel van orchideeën omdat ik de bloemen op zich in al zijn verscheidenheid mooi vind en ook omdat ik ze een beetje heb leren kennen. Het geldt niet alleen voor bloemen. Een band ontwikkelen en kennis opdoen zorgt voor meer inhoud en begrip en daardoor ook vaak voor het zien van schoonheid. Daarbij heb ik een plek waar juist orchideeën het fantastisch doen.

Wensen

Ik wens u allemaal een heel fijne en/of waardevolle donderdag 13 juni toe!

Elke dag is waardevol vind ik. Hij voegt altijd iets toe. De dagen zijn niet altijd groots en meeslepend (vroeger had ik periodes dat ik dat wel vond), maar ze zitten vol ervaringen die noodzakelijk zijn voor wat hierna gebeurt. 
En een kort moment van rust of bezinning kan voor een nieuw inzicht zorgen. 

Inspiratie

Henk en ik praten deze dagen over inspiratie. Je kan altijd door iets of iemand geïnspireerd worden. Het hoort bij Pinksteren en we zijn ons er nu extra bewust van. 
Henk zei: "Het overkomt je, je kan het niet sturen, net zoals verliefdheid." Vroeger zeiden ze de Geest krijgen. Soms gebeurt het nog, ik zag het net bij een gesprek met Willem Jan Otten in Trouw. Ik krijg het door iets wat ik lees, zie of hoor, of door een persoon. Die ander raakt iets in mij wat aansluit en daardoor komt het versterkt naar boven. Dit kan door liefde, doordat de ander een beroep op me doet, (heeft ook alles met liefde te maken) of ... 
En toen gingen we er weer over praten want hoe word je door de dag heen geïnspireerd? Het gaat om iets wat latent in mij aanwezig is. Daardoor kan het naar boven gehaald worden. Of ik nu in de keuken sta, of schrijf, het komt vanzelf. Ik zou niet kunnen gaan zitten en denken; ik laat het komen. Dan komt het juist niet, het wordt krampachtig. Door domweg te beginnen, door te ontspannen kan het komen. We kwamen uiteindelijk tot het woord overgave. Dat doe je, je staat open, het kan binnenkomen. Maar soms breekt het door alles heen, dan kan je nog zo vol in je hoofd zijn, het worden aangeraakt is sterker, dan elke gedachte. Waardoor en waarom? Ik heb een vriend van wie ik veel houd. Hij maakt het mooiste taalgebruik los in mij. Dan komt erbij dat taal en de schoonheid ervan iets is wat we delen, wat ons bindt. 
Soms zie je dat iemands geïnspireerd zijn noodzakelijk is om iets uit te werken.  Waarschijnlijk is het dat altijd. Henk liet me net Ali Banisadr zien. Over inspiratie gesproken. en over de noodzakelijkheid veel met het verleden te doen. Is er iemand door wie u op dit moment geïnspireerd wordt?

Ali Banisadr

Op dit moment is er een tentoonstelling van hem in het Noord Brabants Museum. En er is veel meer moois zag ik. Te ver weg voor ons. Toen we in Utrecht woonden kwamen we er regelmatig, een heel prettig museum.

En nog iets heel anders, wat ook in Trouw stond. John Vis, die in een doormidden gezaagde caravan, op de hei in dit geval, achter een piano zit. Hij zingt liedjes voor mensen. Niet op vaste tijden of vaste plaatsen. Hij houdt van zijn vrijheid. Hij laat het komen zoals het komt. Mensen worden diep geraakt en vertellen hem over hun leven, over pijnlijke gebeurtenissen.  
Hij houdt van spelen in de natuur, maar vooral van de gesprekken die het oplevert.
Hij heeft de inspiratie om te spelen en iets los te maken, de ander wordt geïnspireerd om zijn verhaal te vertellen. Het heeft dus een tweeledig effect, hoe mooi.

Glutenvrije broodjes

Al eten we nu op zondag zuurdesem speltbrood, ik bak voorlopig nog vooral glutenvrij brood. Je doet dat niet zomaar, het kost tijd en het is nodig om heel veel te experimenteren. En te ontdekken wat jezelf het prettigst vindt.
Maar ik heb langzamerhand een klein repertoir, waaronder deze broodjes. Plantaardige reepjes met in dit geval knoflook-, uien en paprikapoeder. Met sla en raita.
Gekocht glutenvrij brood vind ik in veel gevallen gortdroog en niet lekker in de mond. We genieten dus van de eigen broden en broodjes (en crackers!). Ik zal de foto extra groot maken zodat u goed de luchtigheid kan zien.

Gevuld met plantaardige roerbakreepjes

Dierbaar bezoek

Welke mensen waren voor u als kind buiten het gezin belangrijk?
Ik kom meteen op twee heel lieve vrouwen. Een van die twee is Jet! Zij zorgde vroeger niet alleen voor ons huis, maar ook voor mij. Mijn ouders waren veel weg, zij was er altijd! Ik vond het vreselijk toen ze ging trouwen en ons (mij!) verliet. Heel begrijpelijk in die tijd, maar toen vond ik het erg moeilijk. Ze is overigens met een schat en zeer humoristische man getrouwd en vanmiddag waren ze hier! 
Er was onmiddellijk dezelfde vertrouwdheid en ik ben nog net zo dol op haar. 
We dronken koffie, aten appeltaart met dadelcaramel, bekeken oude foto's, haalden herinneringen op, wandelden naar onze lievelingsplek, hadden nog een kopje te laat gemaakte ijsthee, die dus nog geen ijsthee was, met een chocolaatje.
Ze namen kweeperenjam mee, walnoten en rozen uit de tuin. Hoe ze ruiken ... Die leg ik bij deze vast, waarmee ik ook de herinnering aan het fijne samenzijn vast leg.
Ik ben er nog helemaal vol van.