In het AD (las ik in Topics) stonden kerstervaringen waarbij de kerstviering niet vanzelf ging.
Twee voorbeelden die te maken hebben met wat ik eergisteren schreef:
Intens gelukkig met noodweer in een tentje
In 2000 was ik rond Kerstmis in Patagonië om de beroemde berg Cerro Torre te zien. Vanwege noodweer had ik die plannen gewijzigd. Maar omdat ik niet gereserveerd had, was er voor mij geen plaats in de (jeugd)herberg. Daar stond ik dan,op 24 december buiten in de stromende regen. Aan het einde van de dag zette ik langs de oever van een rivier mijn tentje op. Wolken onttrokken de berg volledig aan het zicht. Twee dagen heb ik zitten wachten. Met weinig anders te doen dan tussen de buien door wat wandelen in een ijskoud en betoverend ruig landschap van rotsen en vies gletsjerijs.
Door het volstrekte gebrek aan luxe en afleiding voelde ik me enorm verbonden met de natuur. Ik was intens gelukkig en had een heel sterk kerstgevoel. Want zo zou Kerstmis eigenlijk moeten zijn: een moment van reflectie. Van hoop. Die van mij bestond er voornamelijk uit dat de wolken zouden optrekken, en dat gebeurde. Aan het einde van tweede kerstdag kreeg ik eindelijk Cerro Torre te zien. Dat was pas een kerstcadeau!
Intens gelukkig met noodweer in een tentje
In 2000 was ik rond Kerstmis in Patagonië om de beroemde berg Cerro Torre te zien. Vanwege noodweer had ik die plannen gewijzigd. Maar omdat ik niet gereserveerd had, was er voor mij geen plaats in de (jeugd)herberg. Daar stond ik dan,op 24 december buiten in de stromende regen. Aan het einde van de dag zette ik langs de oever van een rivier mijn tentje op. Wolken onttrokken de berg volledig aan het zicht. Twee dagen heb ik zitten wachten. Met weinig anders te doen dan tussen de buien door wat wandelen in een ijskoud en betoverend ruig landschap van rotsen en vies gletsjerijs.
Door het volstrekte gebrek aan luxe en afleiding voelde ik me enorm verbonden met de natuur. Ik was intens gelukkig en had een heel sterk kerstgevoel. Want zo zou Kerstmis eigenlijk moeten zijn: een moment van reflectie. Van hoop. Die van mij bestond er voornamelijk uit dat de wolken zouden optrekken, en dat gebeurde. Aan het einde van tweede kerstdag kreeg ik eindelijk Cerro Torre te zien. Dat was pas een kerstcadeau!
- Sander Buijs
Overgelukkig met een pot pindakaas
Leven met een narcistische vrouw lukte niet meer, vandaar dat ik mijn woning en haar verliet. Ondanks alles voelde ik me bevrijd en gelukkig op mijn duur betaalde mini-zolderkamertje. Soms at ik bij familie of verorberde een kant en klaar maaltijd. Verder zat ik helemaal alleen happy te wezen na elke dag hard en lang werken. December brak aan en bij toeval kreeg ik een bestellijstjes voor kerst van een slager/traiteur. kerst. Snel kruiste ik wat zaken aan die mij konden bekoren. Ik redde een oude magnetron van de recycleberg en was klaar voor de feestdagen. Na de Kersttoespraak pakte ik de zakken met lekkers. Wat bleek? Het waren geen kant-en-klare gerechten. Ik beschikte over ketels noch pannen of fornuis om het eten klaar te maken. Wat restte was een half brood, een pot pindakaas en drie blikken bier. Overgelukkig vierde ik Kerst.
–William
