Dit keer was er een tentoonstelling van Alle Jong. We waren onder de indruk. Wat origineel en wat een zeggingskracht. Is dit het goede woord? Het gevoel ging veel dieper dan wat we zagen. Er was bijvoorbeeld een wand met foto's. Tekeningen van mensen uit kampen in de oorlog, omgeven door foto's uit alle tijden sindsdien. Herkenning, nostalgie en beklemming door de tekeningen van gevangenen. Er is nu alleen iets van de foto's te zien als u er dubbel op klikt en daarna inzoomt. Hoeveel het er zijn is door het erop klikken al duidelijk. Ik had een ontroerende foto gezien van een moeder en een baby in bed. Hoe die baby keek naar die moeder ... Ik wilde hem Henk laten zien maar kon hem niet terugvinden in de hoeveelheid. Zoiets maakt het ook spannend.
Er is veel zwart/donker en het wit licht daardoor extra op, komt sterk binnen.
Ik herkende ook zijn verbondenheid met het verleden. Er zijn geen woorden om uit te leggen hoe ik dat ervaar, het is een beleving, een vorm van heimwee in zijn meest oorspronkelijke vorm. Hij heeft veel materiaal uit vroegere jaren, talloze boeken, afbeeldingen en een jurk.
We zagen op de film Alle Jongs huis van binnen. De tijd waarin het gebouwd is en de plek is heel anders dan het lijkt. Je krijgt de indruk dat het ergens op de hei is, maar het is gewoon in een straat. Die indruk komt denk ik door de sfeer die er heerst, waarin het verleden zo duidelijk voelbaar is.
http://www.allejong.com
