Taal en Ed Hoornik

Taal in al zijn vormen, verbaal, non-verbaal, in klanken, op schrift. Kijkend naar hoe de woorden zich vormen via iemands mond. Ik houd zoveel van taal. Het is niet alleen dat ik ervan houd. het was (en soms is) noodzakelijk om te schrijven aan mensen, om diepgaand in te gaan op gevoelens. Als je mensen niet ziet is het een vorm van gesprek en het was voor mij een heel belangrijke uitlaatklep. In brieven en in dagboeken. De dagboeken schreef ik altijd aan iemand, anders werkte het voor mij niet.

Gisteren waren we in Leeuwarden bij een goede vriend en daarna vriendin. Bij vriend Jan hadden we het over doof zijn. Over gebarentaal en liplezen. Naast dat Henk en ik elke dag in woorden zeggen hoeveel we van elkaar houden doen we dat ook met het gebaar armen kruiselings voor de borst. Ook tikken we met onze wijsvinger op het puntje van onze neus. Maar ik weet niet meer hoe we daaraan komen. Henk denkt dat we het zelf verzonnen hebben. Volgens mij hebben we het ergens gezien, net zoals die armen kruislings, dat zagen we in een film. Ik ga op zoek naar de titel ...
Later: 'Children of a lesser God' uit 1986.
geregisseerd door Randa Haines
met William Hurt, Marlee Matlin en Piper Laurie.

Gebarentaal:
https://gebarencentrum.nl
lerengebaren.nl 
Leuk om bijvoorbeeld een testje te doen bij 'Gebaren gesloten vragen'.

Ik las over een dove jongen en hoe die soms, door het liplezen, van meer op de hoogte was dan anderen want fluisteren kon hij ook verstaan. Als iemand op de televisie duidelijk praat kan ik soms ook dingen lezen. Ik hoorde toen we nog in Utrecht woonden eens van iemand die slechthorend was, dat hij me door mijn articulatie goed kon volgen en nog beter door de rode lippenstift. :-)

Onder het ontbijt las Henk mij de aansluitende graftekst voor van de dichter Ed Hoornik.