Ik weet niet meer waar ik het las, ik denk in Trouw. Het ging over lezen in coronatijd, en toen las ik de eerste twee toepasselijke regels van het volgende gedicht.
Onvervreemdbaar
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver bij de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Zij waren het van jongs af aan.
Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.
Ida Gerhardt
Het Sterreschip 1979
