Veel mensen hebben het in deze tijd financieel moeilijk. Tienduizenden mensen zijn hun baan verloren en na een paar maanden ontstaan er schulden. Er zijn mensen die een half jaar kunnen overleven, die een buffer hebben. Er zijn ook mensen die het drie maanden of korter vol houden.
Er is mij gevraagd of ik wil schrijven over hoe wij overleefden in Oost-Groningen. Dat ik daarmee mensen kan inspireren. Mijn boek en de filmpjes gaan hierover en het is ook de basis van deze website. Voor mensen die mijn boek, waar het allemaal mee begonnen is, niet kennen en ook voor mensen die het wel kennen is het inderdaad misschien zinvol om er juist nu over te schrijven. Na Oost-Groningen werd het trouwens nog 'erger'. Toen Henk zijn baan opzegde omdat het een te zware belasting werd, leefden we een tijd van ik denk €800 per maand. Er is een maand geweest dat het €600 was. Naast steun die ik altijd voel, is er een innerlijke basis. En er is zoveel vervullends waardoor verder alles eigenlijk op de tweede plaats komt. Als we schulden zouden hebben zou die ons in de greep hebben denk ik, maar gelukkig hebben we die niet. Een gevoel van dankbaarheid overheerst. Altijd.
Daarnaast is er de praktijk van alledag en gelukkig ben ik creatief (niet wat betreft alles!!!) en kan ik goed improviseren. Als dat niet zo was, dan was het veel ingewikkelder geweest want ook hierin is er vertrouwen. Hoe doe je met weinig zoveel mogelijk? Ik zal hier een rubriek van maken en herinneringen opschrijven maar ik zal het ook over nu hebben.
Als ik bepaalde aspecten anders had aangepakt was er beslist meer geld geweest. Ik ben niet commercieel en dat zou ik ook niet willen zijn. Wel had ik meer voor mezelf op kunnen komen, vooral wat mijn boek betreft. Dat ik een prachtige praktijk met een, vind ik, meer dan prima inkomen achter heb gelaten, zorgde niet voor een leegte, er kwam veel voor in de plaats. Trouwens, er was geen andere mogelijkheid. Gelukkig sta ik nog steeds mensen terzijde. Zoals ik verschillende keren heb geschreven hebben we ons nooit arm maar altijd rijk gevoeld. Dat heeft vooral met innerlijk leven te maken maar ook omdat we nooit iets tekort zijn gekomen. Het enige paniekmoment was in Duitsland, toen Henk door zijn heupprobleem steeds viel in huis. Onze pensiondroom was allang vervlogen en we moesten en wilden zo gauw mogelijk terug naar Nederland. Het duurde twee lange jaren voordat we ons huis verkochten.
Ons inkomen verandert niet door corona. We zitten nu iets boven de bijstandsnorm, maar het fluctueert. Henk heeft aow en een klein pensioen en ik verdien met mijn telefoonwerk. Als ik meer zou verdienen dan moest ik net zoals vroeger btw betalen. Dan moet ik dus een stuk meer verdienen (19%). Dat gaat niet, dat zou een te grote druk op me leggen. Er komt bij dat ik ook nog steeds aan allerlei dingen niet of te weinig toekom. We doen het dus hiermee en in vergelijking met wat het was is dit royaal. Ik ben als eerste bezig mezelf terug te betalen. Ik heb een graf gekocht en dat geeft me rust, maar het was een fiks bedrag, €4000. Ik moet een groot bedrag hebben om in geval van nood alleen te kunnen overleven. Na terugbetaling is dat bedrag nog veel te laag. We proberen ook voor een 2e of 3e hands autootje te sparen want het zou wel een groot wonder zijn als de auto die we nu hebben nog een jaar werd goed gekeurd. Maar goed, als het niet lukt, dan geen auto meer. Henk vindt dat erger dan ik. Een auto geeft zeker een gevoel van vrijheid, maar ik heb geen behoefte om naar drukkere delen van Nederland te gaan, integendeel, al zal er vast wel eens een uitzondering zijn. We proberen ook nog iets te sparen voor de huisrekening want er kan altijd iets groots kapot gaan.
Zo, nu weet u een beetje hoe de situatie was en is.
