Vaak voel je hoe belangrijk iets is. Ik had dat vanaf het allereerste begin van het coronatijdperk met ventilatie en vooral buitenlucht. Ik schreef er eerder over. In elke situatie is het, vind ik, zo belangrijk om eerst je gevoel/intuïtie te gebruiken en daarna je verstand. Het gevoel kan dan in praktijk worden omgezet. Niet klakkeloos volgen, nooit. Ik vroeg me net af of ik ooit iets zal doen waar ik het ten diepste niet mee eens ben. Misschien alleen als ik er iemand echt mee kan helpen. Of vanwege een hoge boete die ik niet zou kunnen betalen, maar ik weet niet of bijvoorbeeld een gevangenisstraf een reden zou zijn om tegen mezelf in te gaan. Ik hoop niet dat het ooit zover komt. Je kan trouwens meestal niet bedenken hoe je in een bepaalde - nood - situatie op iets zal reageren. Hier heeft niemand corona maar er is in verschillende delen van Nederland een enorme stijging. We kunnen er veel aan doen, al is dat natuurlijk moeilijker als je door bepaald werk met veel mensen fysiek direct of indirect in aanraking komt. En dan bedoel ik met alle soorten lichaamsvocht.
In een Vlaamse krant (ook topics) gaat het over de donkere maanden die komen. Een hoogleraar en psychiater praten onder andere over wat er gedaan kan worden om die maanden zowel mentaal als fysiek goed door te komen.
Het gaat over ventilatiesyetemen, die lang niet overal goed genoeg zijn om virussen tegen te houden. Over dik aankleden zodat u op een terras buiten kunt zitten. Het wordt meer dan ooit de kunst om aan zelfzorg te doen. Onderhoudt waardevolle contacten en doe nieuwe dingen. Ventileer goed en houd fysieke activiteiten ook in de winter vol. Ik heb een deel van het verhaal (het gaat ook over scholen, werk en meer) in mijn eigen woorden heel kort weer gegeven. Als u het hele artikel wilt lezen:
