Gistermiddag hebben we in de woonkamer en op het balkon kerstsfeer geschapen. Klein, met vooral veel kaarsen. Verder takken en voorwerpen die met Kerstmis te maken hebben. Ik zie het overal al. Het lijkt of mensen door alle beperkingen extra behoefte hebben aan licht en versiering. Onze tweede wandeling van de dag is altijd aan het eind van de middag. In de schemering genieten we van alle in kerstsfeer gebrachte tuinen en huizen. 's Morgens lopen we trouwens ook in de schemering.
Het gaat nu natuurlijk vooral over het coronavaccin, maar kort geleden las ik dat ongeveer 75% van de huisartsen niet gelooft in de werkzaamheid van de grieppprik. Nu las ik net in Trouw hetzelfde van onafhankelijke wetenschappers. En er is een huisarts (er zullen er ongetwijfeld meer zijn) die er al 25 jaar tegen strijdt. Dit doet me goed. Ik zou helemaal blij zijn als mensen niet gewillig hun arm uitstaken en de griepprik opgedoekt werd, maar het is een geldkwestie, zoals veel. Ik hou me nu heel erg in met schrijven en dat moet ook maar ooit kom ik er op terug. Hier of in een boek. Ik zag een foto van een kindje op uitgedroogde grond. Laten we het daarover hebben en daarna over de gevolgen en hoe daarmee om wordt gegaan. Einde van het jaar, tijd voor bezinning. Altijd tijd voor bezinning.
Verder is het heerlijk donker en regenachtig.
En Henk is opgetogen (ik dus ook) want gisteren werd er een micro-keyboard bezorgd. Hij wilde dit al zo lang. Hij kon er van tevoren nauwelijks van slapen.
