Mondkapje

 https://mondkapjeseffecten.nl

Ik schreef al eens eerder over mondkapjes, maar dit stond al een tijd te wachten.

In nood of lastige situaties gebruik ik zeker wel een monddkapje. Als afstand niet mogelijk is, of als het moet, zoals in de wachtkamer van de tandarts. Ik wil absoluut geen besmette druppels van anderen binnenkrijgen. Geen grote en geen aerosolen. Maar ik draag het kapje zo kort mogelijk en ik ben zooo blij als het weer af kan en ik adem kan halen. Ik heb altijd meteen een diepe ademhaling als ik hem afdoe, hoe kort ik het ook gedragen heb. Dat zegt genoeg. Ik vind het letterlijk en figuurlijk benauwend. In gebieden waar ze heel strikt waren was er niet minder corona. 

Koningsdag in Eindhoven

 

We zijn er klaar voor. 

Op ons eigen plekje. Mijn plekje is wat gekleurd door het zonnescherm dat naar beneden is. 

Een feestelijke, zonnige dag.

 

Later: Eindhoven schijnt vroeger mooi geweest te zijn. Door de oorlog is veel verloren gegaan. Er zijn nog wel mooie plekken (waar ik geboren ben bijvoorbeeld is prachtig!). De high tech campus is indrukwekkend. Ik ben opgegroeid met het evoluon, dat indertijd innovatief en opzienbarend was. Veel ervan zou nu ouderwets zijn.

Het Eindhovense feest eindigde met een gedicht van stadsdichter Iris Penning. Wat vooral bleef hangen was dat ze zei: Niet terug, maar verder.

Je hoort zoveel mensen in deze coronatijd zeggen te verlangen naar terug zoals het was. Als dat zou gebeuren was er niets veranderd en vooral niets opgelost. Er zijn gelukkig ook overal geluiden die benadrukken hoe belangrijk deze periode is voor reflectie. Niet meer te vervallen in meer en meer. Niet terug naar hoe het was, maar vooruit naar het diepste respect voor natuur en mens. Minder kwantiteit en veel meer kwaliteit.

Nog later: Net genoten we van "De beentjes van Sint-Hildegard' van Herman Finkers.

Rosita en boeken

Goedemorgen allemaal. Ik las net dat in Italië boekwinkels tot de essentiële zaken behoren en daarom het afgelopen jaar open bleven. Het werd een toevluchtsoord, tijdens de ontreddering door de pandemie schrijft Rosita Steenbeek. Waarom was dat hier niet? Waarom kon je wel appels kopen en geen boek? Is fysieke vulling zoveel belangrijker dan geestelijke? Het lijkt me allebei even belangrijk. En juist in zo'n onzekere tijd waarin veel mensen zich eenzaam voelen zou lezen vanuit de overheid krachtig en enthousiast gestimuleerd moeten worden.  

Niet alleen hoe we met regels moeten leven, maar hoe we het leven vervullend laten zijn, waar lezen een voorbeeld van is.  
Ik vind het prachtig nieuws dat in deze tijd wel in de boekenstad Deventer een nieuwe boekwinkel is geopend! 

Ik las dat er door jongeren veel meer gelezen wordt, maar vooral e-books. Dat er gelezen wordt is hoe dan ook verrijkend, maar de geur van een boek, het op de bank kruipen met een niet al te zwaar boek met een kopje thee en iets lekkers ... Over iets lekkers gesproken wat vol goede stoffen zit, ik maakte gisteren abrikoosreepjes en zal mijn stukje eindigen met het recept.

Ik kan trouwens beter even de link van het artikel geven:

https://www.trouw.nl/cultuur-media/een-nieuwe-boekhandel~b7488dca3/

Een paar dagen geleden maakten we een wandeling op een plek in de buurt die we niet kenden. Er is zoveel wat we nog niet kennen. Ik denk dat dat eigenlijk voor bijna iedereen geldt, dat om de hoek zoveel moois ligt, waar we geen weet van hebben.

 

De abrikoosreepjes maakte ik door een beker abrikozen, een halve beker dadels, een halve beker cashewnoten (met kop) en een volle kwart beker kokosrasp en een snufje zout te malen totdat het plakkerig werd. Stevig aandrukken in een langwerpig of vierkante lage vorm, met bakpapier erin. Koel weg zetten en er later repen of reepjes van snijden. Bij mij werden dat 12 reepjes.

Fijne dag verder!

Uitvaarten

We hebben de afgelopen tijd verschillende uitvaarten gezien. We waren erbij, of zagen het op afstand. Een van die uitvaarten was van de broer van een goede vriendin. Er was twee keer kort muziek (Chopin) en zowel aan het begin als later hoorde je een lijster. Dat wilde broer graag. Wat was dat indrukwekkend. Door de eenvoud, door de kracht van wat er altijd is. Op een of andere manier ook een verademing, na alle afgespeelde muziek bij andere uitvaarten, hoe mooi dat op zich ook was. We hebben heel veel jaar geen overlijden van mensen meegemaakt en nu de een na de ander. Niet allemaal direct betrokkenen, maar omdat ze verbonden zijn aan vrienden voel ik me geraakt. Door corona is het allemaal anders. Eergisteren was de uitvaart van de moeder van een andere vriendin (toen ze overleed lag vriendin aan de beademing in een ziekenhuis). In de tuin! Ook zo mooi en uniek. Als alles weer 'normaler' is dan zullen dit zulke speciale herinneringen zijn. Het was anders nooit zo gegaan.

Om nog even bij de dood te blijven. We waren even bij de plek waar ik in principe terecht ga komen. Een mooie, blijvende plek. Zoals het voor mij nu voelt wil ik er niemand bij, behalve Henk. Stilte of alleen het ruisen van de bomen. Opgaan in de natuur. We konden er trouwens bijna niet komen, zoveel takken en omgewaaide bomen. Ik hoop dus niet dat het binnenkort gebeurt want het zou een enorme klus zijn om me daar te brengen. Maar goed, dat heeft ook wel iets. Het leven is ook zwaar en daarna is er rust op die prachtige bosplek.

Bij twee uitvaarten hoorden we hetzelfde van Chopin.

https://www.youtube.com/watch?v=9E6b3swbnWg

https://www.youtube.com/watch?v=SUT_0c2QVzo

Zondag

Een warm hart toedragend artikel in Trouw over de ggz van Bauke Koekkoek, crisisverpleegkundige en lector onbegrepen gedrag & samenleving. Ik vind dat mensen zo tekort wordt gedaan door labels en zoals de schrijver zegt de afstand scheppende 'stoornis'-taal. Elke gedrag, elke angst, alles is mogelijk, door de complexheid en uniciteit van mensen. Veel kunstenaars hadden en hebben een bepaalde 'stoornis' wat dan niet als stoornis wordt ervaren maar als talent, gave en vooral eigenheid! Iedereen heeft die eigenheid!!!

Ik kijk weer naar de serie 'Levenslang dwang?'  De oplossing is in elke serie een cognitieve behandeling, doorbreken van het gedrag. Op zich vind ik dat oppervlakkig, maar ervaren dat er geen ramp gebeurt als je niet of juist wel op een lijn moet staan, moet tikken of bang bent besmet te worden door wat dan ook, geeft lucht. Het is een verademing om niet meer alleen met de dwang bezig te hoeven zijn. Voor mij is het altijd belangrijk om bezig te zijn wat er achter het gedrag is, hoe en waarom het ontstaan is. Als je alleen het gedrag weghaalt ontstaat er een leegte want er gebeurt niets met de oorzaak, er komt niets bij. Er is een zinvolle oorzaak die (voor mij altijd) bedoeld is voor geestelijke groei. Voor mezelf, voor iedereen.Het is interessant om te zien hoe elk mens zich op een andere manier uit.

Ik lees in Trouw elke week relatie-DNA, het verhaal over iemands (beschadigde) verleden en hoe het nu gaat. Mooie, vaak ontroerende verhalen met bijna altijd inzicht. 
In het verlengde hiervan, wat ik vaak niet om aan te zien vind, zo hartverscheurend, kijken we 'De kinderen van Ruinerwold' terug. De rest van hun leven zullen ze geconfronteerd worden met hun bepalende kinderjaren, maar wat een mensen ... Ik zou ze allemaal in mijn armen willen nemen. Als ik de reacties lees op de uitzending van 'In de vooravond'' waar de twee van de oudste kinderen in de studio waren, ben ik niet de enige. Zoveel lieve reacties en een crowdfunding actie om ze allemaal een passende nieuwe start te geven.

Wat was de ochtendwandeling heerlijk vanmorgen, al(!) die vogels, hoe het rook ...

Baksels en autootje

Via startpagina.nl kwam ik bij de voordelen van bakken:
Bakken is stressverlagend, bakken werkt als meditatie, het is veel lekkerder en vaak gezonder dan iets gekochts enz. Natuurlijk ben ik het hier roerend mee eens en schreef ik hier vaak over. 

Maar... er zijn warme bakkers die de meest verrukkelijke producten maken. En nu kom ik vanzelf op iets heel bijzondersten wonder. Ik schreef een paar keer over onze auto dat die afgekeurd zou worden. Ik stuurde onze garageman ruim voor de verplichte keuring een berichtje dat ik €2350 gespaard had, maar dat dat vast niet genoeg zou zijn. Waarschijnlijk dus in ieder geval een jaar zonder auto. Hij zei kom volgende week maar langs dan kijken we. En ja natuurlijk werd hij afgekeurd. We hadden het al eerder verwacht maar nu was er geen ontkomen meer aan. 

Nu komt het wonder. Op de dag van mijn mailtje kreeg hij een klein, schattig, heel zuinig autootje van een mevrouw. €2795 maar hij gaf ons nog €295 voor de afgekeurde auto. Er hoefde dus nog maar heel weinig bij. We kunnen het nog niet geloven. En o ja, in de auto lag een notenkoek van de dorpsbakker en die was zooo lekker.

Vrijheid

Vroeger heb ik iets via Amnesty gedaan en ik deed werk waarbij vrijheid van denken een hoog goed was. In de begeleiding die ik geef richt ik mijn aandacht op het verwerken van pijn maar ook op mensen helpen bij het zoveel mogelijk en steeds meer zichzelf te zijn. Niet jezelf en anderen veroordelen en het stimuleren van zelfvertrouwen. Ik probeer op mijn manier iets te laten horen. Zacht, niet op de barricade. Nu misschien heel zachtjes wel (zie onderaan) omdat ik eigenlijk hard zou willen roepen dat iedereen op zijn eigen manier met situaties omgaat. Dat de ene mens de ander niets op mag leggen.

Ik las een vreselijk verhaal over hoe in sommige landen ook ten aanzien van corona dwang uitgeoefend wordt. Er is 'de integriteit van het lichaam'. Er mag niets gebeuren wat je niet wil. Dat een huisarts die ik ooit had me dit nog eens duidelijk liet weten toen ik zo ongeveer doodging van de pijn is werkelijk lachwekkend. Als je het niet wil word je niet geopereerd zei hij. Niets, niets liever dan een operatie toen. Ik had het trouwens  niet overleefd als ik me niet had laten opereren.

En nu, in deze situatie zou bij welke dwang ook (ik hoop met heel mijn hart dat het niet zo ver komt) de wet veranderd moeten worden. En als die integriteit er niet meer zou zijn is het einde zoek, dan is alles mogelijk. Vrijheid, respect, verstandig zijn en luisteren naar onze intuïtie. Het laatste is voor mij het allerbelangrijkst. 

Ik heb het niet over alle onduidelijkheden die er zijn en de verschillende belangen en al helemaal niet over effecten in de toekomst. Niemand weet dit, dus niemand kan zeggen wat goed is. We kunnen alleen maar doen wat het beste voelt.  

https://geenvaccinatiepaspoort.petities.nl

Pasen

 Mooie paasdagen gewenst!

https://www.youtube.com/watch?v=CQuKEVeCKK0

Naar buiten, naar buiten voor wind en uv-licht en omdat het zo heerlijk is

Een fragment uit een artikel van het AD: 

Buiten werken nog een paar factoren in ons voordeel. ,,Als het een beetje waait, blaast de wind druppeltjes met besmettelijke virusdeeltjes weg’’, verklaart Frits Rosendaal, hoogleraar epidemiologie (LUMC). De uv-straling in zonlicht werkt bovendien als desinfectant bij virusdeeltjes die op een oppervlakte belanden via bijvoorbeeld snot of speeksel, zegt hij. ,,Al is nog altijd onduidelijk of mensen inderdaad via aanraking van oppervlakten besmet raken.’’

Buiten is de virusoverdracht volgens Kroes ‘zeldzaam en irrelevant’. ,,In onderzoeken uit allerlei richtingen komt er haast nooit een besmetting buiten naar voren.” Dat de parken nu op slot gaan wegens drukte (viroloog ULMC) noemt hij ‘overdreven’. ,,Je kunt niet méér ventileren dan buiten, er is een zeer sterke verstrooiing van virusdeeltjes. Buiten nemen mensen ook meer afstand van elkaar omdat er meer ruimte is.  

(door Marlies van Leeuwen en Annemieke van Dongen)

Er stond zo'n leuke foto van het ANP bij het artikel.