Vanavond is het Eurovisie songfestival. Wat was dat een feest vroeger. Ik verheugde me er elk jaar hartstochtelijk op. Hartstochtelijk ja, ik had een bijna verliefd gevoel, zo geweldig vond ik het. (Ik spreek van lang geleden.) Vooral de eerste jaren dat ik het zag en dan waren vooral de franse liedjes favoriet. Van tevoren was er een filmpje over de zangers en zag je iets van de landen waar ze vandaan kwamen. Juist de verschillen droegen bij. En toen ... werd er steeds meer in het engels gezongen en begon ik af te haken. De kwaliteit van het zingen vond ik steeds minder (er waren en zijn natuurlijk uitzonderingen) en de show en uiterlijkheden werden steeds belangrijker. Toen haakte ik helemaal af. Vroeger ging het om het liedje en dat was het. Dat vervulde alles.
Voor mensen die zich erop verheugen, veel plezier vanavond!*
Voor mensen die zich erop verheugen, veel plezier vanavond!*
Het plenst. Gisteren was er af en toe zon en 's morgens vroeg tijdens het inademen van alle verrijkende zuurstof (daar lijkt in de vroege ochtend altijd het meest van te zijn) plukte ik dit bosje bloemen voor u. Ik wens u hiermee heel mooie pinksterdagen!
