Ik kan me er niets bij voorstellen. Het is wel duidelijk dat ik minder aankan en ik moet het soms dus beter verdelen. De andere kant is dat alles zo puur en lekker is. En als ik mensen dan zo zie smullen, incluis (dacht vroeger altijd dat je dit op zijn Frans uitsprak. Het wordt niet vaak meer gebruikt) ikzelf. Laatst ook met onze vriendin uit Leeuwarden. Dat is zo heerlijk om te zien en te horen. Ze heeft er een foto van gemaakt. Preisoep, broodje met sla, linzenburger, gebakken rode ui, tomaat enz. Daarvoor hadden we bij de koffie een appelflapje en als toetje verse (van het balkon) muntthee met zelfgemaakte chocolade.
Wat heb ik vandaag gemaakt? Twee glutenvrije broden, gezonde havermout koekjes en chocoladepasta. Meer kan niet en dit had ik wel redelijk verdeeld. Gelukkig wast Henk daarna altijd af. Ik ben niet altijd even gestructureerd dus het is regelmatig een puinhoop, waar hij zijn hand niet voor om draait. :-) Er staat veel tegenover zegt hij.
Heeft u al asperges gehad? Het is zo goed voor Henks blaas. Straks hebben we een aspergesoepje. Binnenkort groene asperges, koud, met plantaardige mayonaise en peterselie, ook heerlijk. We vertrokken uit Duitsland toen de groene asperges het daar goed begonnen te doen. Mijn verlangen naar een moestuin neemt elke dag grotere vormen aan.
Ik doe op het moment 2x per maand boodschappen. Ik heb het ook 1x per maand geprobeerd, maar dat vond ik toch een beetje te lastig. Je moet alles goed uitrekenen van tevoren, ook bij twee weken. De eerste dagen hebben we dan veel verse groente en later groente uit de diepvries, net zo goed en soms zelfs beter. Tenminste, als iets al een paar dagen in de supermarkt lag. Diepvries uiteraard ook biologisch en heel vers.
Gisteravond zagen we het verhaal over oud-SS'er Jacques Philippa, goed weergegeven door Diederik van Vleuten. Na het vreselijks wat Jacques in de oorlog had gedaan hield hij zich 29 jaar verborgen op zolder bij zijn ouders. Op 10m2. Zijn vader wilde het niet, maar zijn moeder kuste de voeten van vader en smeekte om hem binnen te laten. Die ouders kregen een zwaar leven, met zo'n geheim. Nichtjes mochten nooit verder naar boven dan de 3e traptrede. Nadat moeder was overleden zag zijn zusje dat vader het niet meer aankon en heeft hem aangegeven. Het was een opluchting. Ook Jacques Philippa is opgelucht. Een rechtbank veroordeelt hem tot drie jaar in een halfopen inrichting. Opeens mag hij buiten wandelen, hardop zingen, fluiten, lawaai maken. Hij is eindelijk vrij. Van binnen zal het een ander verhaal zijn.