Drankprobleem

 

 

Oudste boekwinkel van Nederland of zelfs van de wereld en oorijzers

Als we 30 jaar jonger waren en geld hadden zouden we onmiddellijk de oudste boekwinkel van Nederland over willen nemen (mensen begeleiden kan tussen alles door en dat vind ik te fijn om niet te doen). De boekwinkel staat niet in een grote stad, maar in Workum! Hij is uit 1719. Er werd altijd gedacht dat een boekwinkel in Portugal het oudste was, maar die is uit 1732 dus dit zou wel eens de oudste boekwinkel van de wereld kunnen zijn. 

Ik ging op zoek naar een oude foto van de boekwinkel. Die heb ik nog niet gevonden. Ik zag wel een website met allemaal bedrijven die er vroeger waren. Zoals in elke plaats waren er heel veel. Bijvoorbeeld Dijkstra waar ze dames en kinderhoeden hadden, regenhoeden, voiles en oorijzerhoedjes(?).

Sorry, ik dwaal helemaal af. Nu ben ik zo benieuwd hoe oorijzers of oorijzerhoedjes eruit zien. 

"Het oorijzer was oorspronkelijk een smalle, onopvallende ijzeren draad waarmee dames de ondermuts vastklemden. Daaroverheen werd de bovenmuts gedragen. Maar met de groei van de welvaart groeiden ook de oorijzers. Het werden sieraden.In de 19de eeuw werd het zelfs een statussymbool waarmee rijke boerinnen elkaar probeerden te overtreffen. Buitenlanders keken hun ogen uit: in Nederland liepen dienstboden rond met een gouden helm op hun hoofd! Oorijzers waren meestal van van goud of zilver, maar ook wel  van verguld koper of zilver. Onder de kanten muts was het verschil amper zichtbaar.

Aan de zijkanten zijn de oorijzers  versierd met knoppen die volgens de mode werden vormgegeven, bijvoorbeeld als bloemen."

Ik zag deze afbeelding, die uit het Fries museum komt, net zoals de tekst erboven.

Toch geen 3e? En sport, boekweitburgers en fruittaartje.

Er is sprake van een derde injectie. Gelukkig wordt er tegen geprotesteerd door deskundigen. Waar is het einde en wie is het sterkst?

Hoe mensen volgzaam alles laten gebeuren. Ik schreef het eerder en ik ben er ook zo verbaasd over. Ik vind het doodeng. Als het nu kan, kan het altijd. Ik blijf hopen op open- en helderheid. Henk zei laatst over een vertegenwoordiger van hoe om te gaan met corona dat als hij aan een leugendetector zou zitten... Ik had een paar uitspraken opgeschreven, die haaks stonden op wat hij eerder in hetzelfde verhaal zei, maar ik heb ze weer weggehaald. Er zijn zo vaak tegenstrijdigheden in wat mensen zeggen en niemand die erop ingaat. Misschien horen ze het niet, of willen ze het niet horen en die twee liggen dicht bij elkaar. Een heel goed medicijn en intensief bezig zijn met de diepste oorzaken. (En natuurlijk voorlopig niet reizen.) Het zal toch ooit gaan gebeuren. Tot die tijd blijven we voorzichtig, wat misschien wel de rest van ons leven zo zou kunnen zijn. We zullen niet ergens heengaan waar veel mensen zijn en al helemaal niet als onbekende mensen dicht bij elkaar staan. Wij zijn sowieso op onszelf maar voor mensen die dat niet zijn was en is het ingewikkeld. Ik lees steeds meer verhalen van mensen die de 'lockdown' missen, die de rust en vrijheid heerlijk vonden. Hetzelfde geldt voor bewoners van streken die nu weer overspoeld zullen worden door toeristen.

Nu is qua besmettingen het niveau van vorig jaar bereikt, toen er geen vaccins waren. Hoe zal het in de herfst en hoe zal het over vijf jaar zijn? Welke virussen zijn er dan en wat zullen de algemene en persoonlijke effecten van de vaccins zijn? Op dit moment weet niemand het.

Terug naar vandaag. Henk geniet van alle sport die er is. Alles tegelijk; wielrennen, voetbal, TT, formule 1. Vanaf morgen Wimbledon. We hebben wel koffie op het balkon gedronken vanmorgen. 

Ik heb net boekweitburgers bij recepten gezet. Ik heb eerder eens een foto geplaatst. Het past bij elke maaltijd. Voedzaam en goedkoop. Aan te passen aan elk graan (boekweit is een pseudo graan) en elk seizoen. Dat vind ik altijd het leukst, om met een basis heel veel verschillends te maken. Zo had ik voor het weekend een havermoutkruimeltaartje met bosbessen gemaakt. Ook heerlijk met bramen, kruisbessen, aardbeien of perzikcompote en in de herfst met goudreinetten, gedroogde pruimen- of abrikozenmoes. Ik zal dit ook binnenkort plaatsen.

Later: gedaan!

Oogst

Wat is het toch heerlijk om elke dag van ons kleine moestuintje te oogsten. We beginnen de dag voor de ochtendwandeling op dit moment met tijmthee. Ik pluk elke dag een handvol. Tussen de middag en 's avonds knip ik bieslook, lente-ui*, rozemarijn, maggikruid, citroenmelisse of pepermunt. En dan nog aardbeien. Deze waren gisteren voor het toetje. De spinazie doet het gek genoeg nog niet goed en ik ben benieuwd hoe het zal gaan met de tomaatjes en misschien paprika en rode peper. En ... bessen, frambozen, bramen? We wachten het af.

*Ik zette lente-ui steeds in water. Met de biologische ging dat fantastisch, met de gewone helemaal niet. Maar nu kweek ik het zelf en blijft het gewoon in de bak. Hoe vaak ik ook knip, het groeit steeds opnieuw aan. Ik vind het zo lekker. Het past ook overal bij.

Theezakjes

's Middags drink ik altijd sterke thee met (soja)melk. Ik had altijd Aldi-thee maar daar kom ik niet vaak meer omdat we (bijna) alles laten bezorgen. Deze keer heb ik een doos Pickwickthee. Op het labeltje van elk theezakje staat een vraag, wat leuk! Elke vraag zorgt meteen voor een spontaan antwoord. Welke antwoorden geeft u op:
Wat heb je van je ouders overgenomen?
Welk dier zou je willen zijn?
Welk beroep zou je voor een dag uit willen oefenen?
Wat is iets dat weinig mensen over jou weten?
Welk advies zou jij je jongere zelf geven?

Benieuwd welke vragen er nog zullen volgen. 

Sobere, rijke lunch, op de langste dag van het jaar

We hadden vanmiddag een heerlijke, eenvoudige maar rijk voelende lunch. Eenvoudig omdat het weinig kost en eigenlijk niets bijzonders is. Rijk omdat het vol zit met allerlei voedingsstoffen en met wat wij vinden het lekkerste brood van de wereld is, mijn zuurdesem speltbrood. 

Aspergesoep, brood met kokosolie (gebruik ik vaak als boter, heerlijk), komkommer met selderiezout en banaan met citroenmelisse. Ik weet hoe dit proeft dus dit plaatsen bezorgt me onmiddellijk water in de mond.

ps

Taalkundig is het woord rijk op deze manier misschien een beetje vreemd en lijkt het niet kloppend. Het klopt misschien ook niet, maar er zitten veel vrijheden in taalgebruik én voor mij dekt het de lading.

Zalig en actie

Wat is lekkerder dan ijs, als het zo warm is (was nooit eerder zo warm op 17 juni)? 
We kochten laatst trouwens een softijsje (nou ijsje, het was veel groter dan we dachten) en de ongelofelijk leuke vrouw die ons bediende zei dat ze al een paar keer mee had gemaakt dat als mensen aan hun ijsje begonnen te likken ze vergeten waren hun mondkapje af te doen. :-)

Het ijs dat we vanavond als toetje hadden leek ook op softijs maar was banaan, een restje soja cuisine en een beetje vanille. Zonder cuisine en vanille kan ook. Het softijsachtige komt door de luchtigheid. Ik doe het eerst in de blender, voordat het in het ijsmachientje gaat. 

Er kan eindeloos gevarieerd worden, met fruit, chocola, nootjes enz. Dit is de basis, die op zich al zalig is. Henk heeft het er nu nog over en dat onder het voetbal.

Geweldige actie van Ronaldo (voor de camera cola opzij schuiven), al kan je de wc er goed mee schoonmaken. En dat zegt al genoeg vind ik. Oorspronkelijk was coca cola volgens mij een medicijn. In die zin kan het misschien soms wel iets doen.

BBQ saus

We barbecuen niet, maar bbq saus is lekker bij van alles. Op een broodje met een plantaardige hamburger met coleslaw (om het Amerikaans te houden). Of met sla en/of geraspte wortel. Altijd rauwe of gebakken uiringen erbij, of allebei. Tomaat, augurk. En een flinke scheut bbq saus. Ook op een broodje met 'pulled' plantaardige kip, door spaghetti, macaroni of een andere pasta is bbq saus lekker. Of bij krokant gebakken tofu, tempeh, peulvruchtgerechten, bruine rijst of quinoa met verschillende soorten groente. Of op een geroosterde boterham met een gebakken eitje en augurk.

Normaal gesproken wordt er geloof ik nog bruine suiker bij gedaan. Veganisten laten de worcestersaus weg. Deze saus heeft behoorlijk wat ingrediënten. Het meeste heeft u misschien in huis. Zo niet, experimenteer met uw eigen, unieke bbq saus. Als hij maar een beetje zoet, er een heel licht zuurtje in zit, en ietwat pikant is.

500 gram (zelfgemaakte) Tomatenketchup of dikke tomatensaus* mengen met gesnipperde, lang gebakken ui (hier wordt de saus al een beetje zoet van) en 2 tenen knoflook (of ui- en knoflookpoeder, of en en), 4 eetlepels ahornsiroop of iets ander zoets, 1 eetlepel sambal badjak of cayennepeper of chilipoeder naar smaak, 1 eetlepel mosterd, scheutje appelazijn, 2 theelepels paprikapoeder, 1 volle theelepel gerookte paprikapoeder**, zwarte peper, eventueel 2 eetlepels worcestersaus. Alles aan de kook brengen en een half uurtje zachtjes laten pruttelen. Zo laten, of pureren in de blender, of met de staafmixer.

*Of als start gewoon een in stukken gesneden pond tomaten, al dan niet ontveld, nemen.

Misschien is dit te veel, als u alleen woont, maar dan doet u een deel in heel schone, goed afsluitbare potjes of flessen, of u vriest het in porties in. Ik zou het recept eerder verdubbelen, hetzelfde werk en zo heeft u een voorraadje. Het zijn overigens geen kleine scheutjes die u gebruikt, zeker door bijvoorbeeld spaghetti gaat er een fles door, bijna zoiets als de inhoud van een calvésaus fles. 

** Dit had ik vroeger nooit, maar ik vind het ideaal om een gerecht een beetje een rokerige smaak te geven.

Genezing en voor het eerst!

We spraken met een mevrouw van dik in de 80. 44 jaar geleden had ze kanker. Ze heeft het Moermandieet gedaan en ze genas. Het eerste wat ze trouwens zei was: Ik leef geïsoleerd, maar ik ben niet eenzaam. Sinds corona heeft ze bijna niemand gezien en ze gaat alleen naar buiten als er een reden is. Wat zitten mensen toch verschillend in elkaar. Ik kon niet geloven dat ze al zo oud is. Ze ziet er heel levenslustig uit. Ze eet nog steeds heel gezond, alles biologisch. Ze vond het wel heerlijk om even met ons te praten. Ik kan me helemaal niet voorstellen dat ik een dag niet zou wandelen (tenzij het ijzelt of er iets anders extreems is). Die mevrouw had een stralende lach. We gaan haar eens uitnodigen voor een kopje koffie en misschien stel ik voor om samen een stukje in de prachtige omgeving te lopen.

Eindelijk is het gelukt om knoflook te kweken! Vorig jaar hebben we een diepe bak erbij genomen en daarin doet alles het goed. Framboos, bosbessen en bramen waarvan ik nog niet weet hoe goed dat zal gaan. Het begin is veelbelovend. Van citroenmelisse en knoflook weet ik dat het goed gaat. Ik ben altijd dol op knoflook en het is voor zoveel goed, maar nu, verse knoflook, hoe heerlijk!

Kat

Ik schreef over de korte, prettige ontmoetingen onderweg. Dit ging over mensen. Maar vanavond ook weer, oooh, er woont hier een prachtige zwarte, dikharige kat in de buurt, die altijd enthousiast naar ons toe komt lopen. Vanavond liepen we na een tijdje knuffelen door. Ik liep als eerste verder. Ik draaide me om en hij kwam zo hard naar me toe rennen, ik was ontroerd. Voor mij zijn dit soort momenten in het leven heel belangrijk. Het gaat toch altijd om echt contact hebben. Hoe en met wie doet er niet toe, als het er maar is. Dan schuif je even in elkaar.

Arts en uniek smakende aardbeien

Ik ben zo blij als ik andere geluiden lees of hoor. De woorden van hartchirurg Jan Grand Jean, oprichter van de Twentse hartkliniek, sluiten voor een groot deel aan. 
Geen angstzaaiing, geen ontkenning maar een genuanceerd verhaal van iemand met ongelooflijk veel medische ervaring. In Tubantia stond een interview van Lucien Baard met Jan Grand Jean. Een paar fragmenten:
"Vaccinatie is hoe je het wendt of keert  een experimenteel middel: niemand weet de bijwerkingen op de langere termijn.” Hij denkt aan vroegere missers. Softenon, hartkleppen die niet deugden..."

„Liever een wappie, dan een swabbie”, zegt hij, verwijzend naar de testcultuur, waarin de swab, het wattenstaafje, nog een hoofdrol speelt.  Grandjean was vorig jaar een van de eerste vooraanstaande artsen in het land, die openlijk met MST-collega Ozdemir in De Twentsche Courant Tubantia harde kritiek uitte op de coronamaatregelen. De specialist voorspelde bij de eerste coronagolf onnodige gezondheidsschade - en misschien zelfs doden - omdat de reguliere hartzorg werd afgeschaald.  

Ze vonden het stuitend dat door de overheid niets werd ondernomen om een gezonde levensstijl te promoten. „Een simpele maar effectieve maatregel.” 

Opbouwen van een sterk immuunsysteem, goede voeding, Vitamine D. Dat is de oplossing. De zon is de oplossing. De Covid-patiënten op de ic hebben bijna allemaal een vitamine D-tekort. Er is zoveel angst opgebouwd, dat mensen niet meer rationeel denken. 

In zijn ogen is de hele pandemie sowieso een ‘geregisseerde mind control’. „Met virologen aan de microfoon, waarvan er twee maar weinig expertise van mensen hebben, omdat ze dierenarts zijn. Met het RIVM aan de versterker, met alleen aandacht voor het virus maar niet voor de volksgezondheid in bredere zin. De journalisten als de luidspreker; want wat is deze groep weinig kritisch geweest! Andersdenkenden hebben geen rol kunnen spelen. 

Hij zegt ook ergens dat vroeger de studie die je als komend arts volgde geneeskunde heette. Nu medicijnen. Het zegt alles over de (financiële) belangen die zo'n grote rol spelen. Ik vind hem een arts met een warm, kloppend hart. Zo wens ik me elke arts. 

Het is met corona vooral een capaciteitsprobleem in de zorg als gevolg van verkeerde keuzes, zegt Grand Jean. „We hebben in tien jaar tijd 850.000 extra mensen erbij gekregen in Nederland. In tien jaar tijd zijn 7500 ziekenhuisbedden gesloten. In die tijd zijn ook 1100 ic-bedden gesloten, van 2300 naar 1200. Bij een oplopende bevolking dus. We, de politiek, hebben zelf dat capaciteitsprobleem veroorzaakt.”

Zijn 98 jarige moeder is hij gewoon blijven bezoeken en knuffelen. Ze wilde dat ook het liefst. Ik ga liever aan corona dood dan aan eenzaamheid zei ze. Ze is niet dood en zorgt nog grotendeels voor zichzelf.

Ik moet ook denken aan artsen uit Nijmegen die in maart zeiden dat kinderen vaccineren zinloos is en nu wordt er toch over gesproken. Ik vind het doodeng. Wat een wereld ... Wat doet het met het immuunsysteem? En als de vaccinatie uitgewerkt is, dan weer een prik, of voortaan elk jaar, of elk half jaar? Ons lichaam zit vol met stoffen van buitenaf, door dit soort dingen, door medicijnen, door de vervuilde lucht, door het water. Bij ons valt het in verhouding mee denk ik. Geen prikken, geen medicijnen, een behoorlijk schoon gebied, een waterfilter.

Wat ik opvallend vind is dat sommige mensen veel vertrouwen in de wetenschap hebben, maar men moet wel op een bepaalde manier denken. Als een wetenschapper iets anders zegt is dat vertrouwen opeens een stuk minder. Merkwaardig.

Laat ik eindigen met iets positiefs (het is sowieso een uitzondering dat ik hier af en toe over schrijf, maar dit heeft invloed op bijna iedereen. Nu en later en ik vind het verontrustend).  

Ik schreef laatst over de aardbeien die we bij de aspergekweker kochten. Lekkerder kon niet. Wel!!! Onze eigen aardbeien. We hebben deze twee inmiddels gehad en ik kan niet in woorden vertellen hoe ze proefden. Deze smaak is zo uniek. En hoe heten ze??? Met een K, maar toch. U moet misschien een of twee keer op de foto klikken om het te kunnen lezen.

Een jaar

Het is vandaag een jaar geleden dat we samen met onze buurvrouw de verjaardag herdenken van onze overleden buurman. Ik heb koek uit Deventer besteld want dat vond hij zo ongeveer het lekkerst van de wereld (naast de rijstebrij en de havermoutappelschotetjels die ik maakte. Als hij het schaaltje terug kwam brengen zei hij: Er zit niets in. :-) . We hadden in een restaurantje eens overheerlijke apfelstrudel met vanillesaus, maar buurman zei dat Deventerkoek toch het lekkerst was. Ik maak er een fruitslaatje bij. Buurvrouw en ik doen dezelfde jurk aan die we vorig jaar ook aan hadden en die grappig genoeg bijna hetzelfde is. We halen herinneringen op. Dat zullen we altijd blijven doen. Het is een groot gemis dat hij onze buurman niet meer is, maar hij zal nooit verdwijnen.

ps
Het was een fijn samenzijn

Vanmorgen vroeg

Toen we vanmorgen om 7.30u wandelden nam Henk deze foto. Wat zijn we toch een bofkonten (eerste keer in mijn leven dat ik dit woord gebruik en volgens mij past het niet bij me, maar nu voor een keer noem ik het zo. :-) We zijn gezegend (past een stuk beter) dat we in deze prachtige omgeving wonen. Dat we elke dag nauwgezet de seizoenen volgen, dat we genieten van alle bijpassende geuren, van alle bloemen en planten, kruiden. Van de vogels, de vlinders. Van de zon die opkomt, van de zon die ondergaat. Van de zuurstof inademen en van de korte, prettige ontmoetingen. Dit laatste hangt af van welke route we kiezen. Op veel plekken komen we niemand tegen, maar op onze vaste ronde wel.