We spraken met een mevrouw van dik in de 80. 44 jaar geleden had ze kanker. Ze heeft het Moermandieet gedaan en ze genas. Het eerste wat ze trouwens zei was: Ik leef geïsoleerd, maar ik ben niet eenzaam. Sinds corona heeft ze bijna niemand gezien en ze gaat alleen naar buiten als er een reden is. Wat zitten mensen toch verschillend in elkaar. Ik kon niet geloven dat ze al zo oud is. Ze ziet er heel levenslustig uit. Ze eet nog steeds heel gezond, alles biologisch. Ze vond het wel heerlijk om even met ons te praten. Ik kan me helemaal niet voorstellen dat ik een dag niet zou wandelen (tenzij het ijzelt of er iets anders extreems is). Die mevrouw had een stralende lach. We gaan haar eens uitnodigen voor een kopje koffie en misschien stel ik voor om samen een stukje in de prachtige omgeving te lopen.
Eindelijk is het gelukt om knoflook te kweken! Vorig jaar hebben we een diepe bak erbij genomen en daarin doet alles het goed. Framboos, bosbessen en bramen waarvan ik nog niet weet hoe goed dat zal gaan. Het begin is veelbelovend. Van citroenmelisse en knoflook weet ik dat het goed gaat. Ik ben altijd dol op knoflook en het is voor zoveel goed, maar nu, verse knoflook, hoe heerlijk!
