Vanmorgen voor het ontbijt liepen we in de plensregen. Het ging zo hard dat we, met paraplu, toch doorweekt waren. Het was zacht, het rook heerlijk en natuurlijk laten we ons niet weerhouden door wat nattigheid. Alleen als het ijzelt doen we dat en verder lopen we gewoon elke dag. Thuisgekomen een droge zachte, soort gekke joggingbroek aan gedaan, die lekker zit. Verse sinaasappelsap, warme broodjes uit de oven, gekookt eitje (voor Henk gebakken) kopje koffie, Trouw. Ons ultieme zondagse ontbijt.
Wat doet u om gevuld te worden met wat u goed doet, wat u gelukkig maakt? Tegenover alle narigheid in de wereld is het niet alleen verwarmend maar ook noodzakelijk om ons te laven aan schoonheid en om diep naar binnen te gaan en de innerlijke stilte (en liefde) te voelen. Soms kan iets van buitenaf daarbij helpen. Ik had het laatst over Henk Helmantel die dat effect bij mij heeft. Als ik iets religieus lees en het sterk van binnen ervaar, dat geeft me de diepste vrede.
Alles van buitenaf is een ander gevoel maar ook waardevol en voedend en het kan wel aan elkaar haken. Iets heel moois zien of horen. Dit zal altijd terugkomen in wat ik hier schrijf. En ook dan gaat het om de beleving. Het blijft niet buiten me, maar diep in me doet het zijn werk. Hoe belangrijk is het om ditzelfde gevoel te sturen naar alles wat liefde nodig heeft. Hoe erger wat gebeurt hoe meer het juist dat, alleen dat, nodig heeft. Ik ken mensen die vluchten, doen of het allemaal niet bestaat (fantaseer ik ook wel eens over, als ik in mijn bedje lig*). Dat is hun keuze. (Soms kan het tot complotdenken leiden, als er eenzijdige informatie is). Ik denk dat het naast elkaar kan bestaan, al zorg ik af en toe wel dat ik er even minder mee geconfronteerd word, dan is het te veel. Je moet jezelf ook in bescherming nemen. Op alle fronten goed voor onszelf zijn.
Alles van buitenaf is een ander gevoel maar ook waardevol en voedend en het kan wel aan elkaar haken. Iets heel moois zien of horen. Dit zal altijd terugkomen in wat ik hier schrijf. En ook dan gaat het om de beleving. Het blijft niet buiten me, maar diep in me doet het zijn werk. Hoe belangrijk is het om ditzelfde gevoel te sturen naar alles wat liefde nodig heeft. Hoe erger wat gebeurt hoe meer het juist dat, alleen dat, nodig heeft. Ik ken mensen die vluchten, doen of het allemaal niet bestaat (fantaseer ik ook wel eens over, als ik in mijn bedje lig*). Dat is hun keuze. (Soms kan het tot complotdenken leiden, als er eenzijdige informatie is). Ik denk dat het naast elkaar kan bestaan, al zorg ik af en toe wel dat ik er even minder mee geconfronteerd word, dan is het te veel. Je moet jezelf ook in bescherming nemen. Op alle fronten goed voor onszelf zijn.
Ik fantaseer dan dat ik hoog in de bergen woon, waar niemand kan komen en waar ik volledig zelfvoorzienend ben. Ik ben niet eens zo dol op de bergen, maar op die bergen wel. Daar is ook hei, bos en er zijn glooiende velden :-) Alles wat ik nodig heb is aanwezig. Aan het eind sterf ik dan zachtjes en word ik opgenomen door de natuur. Misschien is er dan ook wel een hond, poes en zijn er kipjes, die nooit ziek zijn en tegelijk met mij gaan.
