maandag 13 december 2021

selectiedruk en tomaatjes

Mijn voorgevoelens worden steeds bevestigd. Niet dat ik daar iets mee opschiet, laat staan de wereld (bij het werk wat ik deed was het de basis), maar zoals ik aan het begin van de pandemie schreef, intuïtie is het enige waar ik op vertrouw. Altijd gedaan. Henk had nu anders in een rolstoel gezeten en met mij was het ook bijzonder slecht afgelopen. 
https://www.trouw.nl/opinie/stop-de-massavaccinatie-juist-om-de-evolutie-van-het-coronavirus-af-te-remmen~b4fbc58b/
We brachten en begeleidden een buurvrouw naar een soort boosterfabriek (is niet echt een fabriek maar zo zag het eruit) en ik weet dat het voor veel mensen normaal is maar wat ben ik weer geschrokken van de voortkabbelende massa. We hebben bijna een uur gestaan voordat ze aan de beurt was voor de boosterprik. En waarom? We zeggen er natuurlijk niets over, willen haar alleen maar terzijde staan. Ze oordeelt ook absoluut niet over ons of over andere mensen. Toen we door de enorme zaal schuifelden zei ze: "Het lijkt wel een slachthuis." 
Ze is krachtig en lief en hield zelfs in de gaten, toen iemand ergens al lang stond te wachten, of ze haar wel zagen. Een paar jaar geleden heeft ze een infarct gehad en het duurde lang voordat alles weer een beetje ging, maar ze redt zich en ze is assertief! Ik geloof niet dat ze voor iemand bang is.

Iets heel anders; ik heb nog een paar tomaatjes van het balkon. Ze waren groen en ik legde ze in de vensterbank en nu zijn ze geel. Een laatste stukje zomer in half december!