Net heb ik met pijn in mijn hart het werk dat ik 15 jaar gedaan heb opgezegd.
Het past niet meer en het voelde de laatste tijd als een druk.
Ik schreef over veranderingen en dit is een grote verandering!
Ik heb zoveel moois meegemaakt in die meestal heel warme contacten.
Zonder dit werk hadden we niet kunnen overleven in Duitsland.
Ik was nu wel het gevoel dat ik mensen in de steek laat en daar heb ik het heel moeilijk mee., maar als het zo duidelijk is, is er geen andere weg.
Het past niet meer en het voelde de laatste tijd als een druk.
Ik schreef over veranderingen en dit is een grote verandering!
Ik heb zoveel moois meegemaakt in die meestal heel warme contacten.
Zonder dit werk hadden we niet kunnen overleven in Duitsland.
Ik was nu wel het gevoel dat ik mensen in de steek laat en daar heb ik het heel moeilijk mee., maar als het zo duidelijk is, is er geen andere weg.
Zoals met het hele coronagedoe geldt dat ik mezelf (en dus de ander) trouw ben, zo ook hier. Het zou niet eerlijk zijn als ik er niet meer met hart en ziel voor bellers zou zijn.
Juist dat was wat ik wilde geven. Aandacht, liefde, niet oordelen, laten voelen dat ik naast ze stond. Veel mensen voelen zich alleen in iets.
Ik kijk met veel plezier terug.
Het heeft consequenties maar die zijn minder belangrijk dan iets doen wat niet goed meer is.
Trouwens, we komen niet op de armoedegrens maar €3 erboven!
Een uitdaging die ik vol enthousiasme aanga.
ps
Bijzonder is dat mijn werktelefoon het heeft begeven.
