8.45u Het gras is wit en de zon schijnt. Vanmiddag nog een beetje Driekoningen gevierd met een Brabantse vriendin, die er ook zulke mooie herinneringen aan heeft. 6 januari had ik een tulband (komt bij 'recepten') gebakken, zoals bij ons vroeger traditie was. Mijn moeder deed er een koffieboon in en later een bruine boon. Ik deed er altijd een bruine boon in maar die had ik niet meer. Dan maar een kleine zwarte, maar de tulband is bijna op en we zijn hem nog niet tegengekomen. Ik vind het belangrijk om tradities in ere te houden. Ze zorgen voor het behoud van kostbare herinneringen. Niet alle tradities blijven, sommige veranderen met de tijd mee.
Het was lang geleden dat ik zo uitgebreid over mezelf sprak. Wanneer sprak u voor het laatst echt over uzelf? We zien weinig mensen en ik ben op de ander gericht. Ook door waar we wonen en ook nog eens door de pandemie is het een ander leven dan vroeger, toen diepgang zo vanzelfsprekend was. Gelijkgestemde diepgang zou een reden kunnen zijn om nog eens te verhuizen, maar ... er zijn hier zoveel andere dingen die wel een behoefte vervullen. Vriendin stelde veel vragen en het was heerlijk. Verschillende periodes van mijn leven trokken voorbij. Daardoor werd ik me weer bewust hoeveel moois ik heb meegemaakt. Zeker ook in het werk wat ik heb gedaan. Niet werk, liefde! We spraken ook uitgebreid over deze tijd, waar we hetzelfde in staan, al is zij gevaccineerd. Een verademing om er echt een goed gesprek over te hebben, ik werd er gelukkig van.
We kregen dit Mexicaanse beeldje, dat staat voorr vriendschap (in dit geval de vriendschap met ons drietjes) en verbondenheid. In het midden een licht. waardoor we en iedereen van de wereld beschenen wordt!
Het was lang geleden dat ik zo uitgebreid over mezelf sprak. Wanneer sprak u voor het laatst echt over uzelf? We zien weinig mensen en ik ben op de ander gericht. Ook door waar we wonen en ook nog eens door de pandemie is het een ander leven dan vroeger, toen diepgang zo vanzelfsprekend was. Gelijkgestemde diepgang zou een reden kunnen zijn om nog eens te verhuizen, maar ... er zijn hier zoveel andere dingen die wel een behoefte vervullen. Vriendin stelde veel vragen en het was heerlijk. Verschillende periodes van mijn leven trokken voorbij. Daardoor werd ik me weer bewust hoeveel moois ik heb meegemaakt. Zeker ook in het werk wat ik heb gedaan. Niet werk, liefde! We spraken ook uitgebreid over deze tijd, waar we hetzelfde in staan, al is zij gevaccineerd. Een verademing om er echt een goed gesprek over te hebben, ik werd er gelukkig van.
We kregen dit Mexicaanse beeldje, dat staat voorr vriendschap (in dit geval de vriendschap met ons drietjes) en verbondenheid. In het midden een licht. waardoor we en iedereen van de wereld beschenen wordt!
Waar ik vanmorgen over dacht: Uiteindelijk gaat het toch vooral om innerlijke vrijheid. Die te voelen in plaats van beheerst te worden door omstandigheden.
En hoe fijn ik het ook vind om uit te wisselen, ik ben er niet afhankelijk van. Diepgang beleef ik met Henk, we delen het innig, maar ook altijd in mezelf, een voortdurend proces. Boeken en youtube kanalen zijn hierbij inspirerend. Zou ook zonder gaan maar ik ben er wel heel blij mee.
