Het hoogste van alles is vrijheid.
De vrijheid om te zijn wie je bent. Om je te ontwikkelen, om je eigen ideeën en gevoelens trouw te zijn. Om niet te doen wat tegen alles indruist want daar valt niet mee te leven.
De vrijheid om te zijn wie je bent. Om je te ontwikkelen, om je eigen ideeën en gevoelens trouw te zijn. Om niet te doen wat tegen alles indruist want daar valt niet mee te leven.
Ik zag een indrukwekkende film over Quantanamo Bay. The Mauritanian, over een man, die zonder aanklacht gevangen was gezet.
Bij de meest afschuwelijke scenes keek ik de andere kant op en zette ik het geluid uit.
Tegen alle oordelen en vooroordelen in kwam uiteindelijk de waarheid boven tafel. Het lag voor de hand dat de idealistische advocate (Jodie Foster!) van de veroordeelde Mohamedou Ould Slahi, achter de waarheid kwam. Dit ging niet vanzelf. Als je gemarteld en gechanteerd wordt ("je moeder gaat verkracht worden door een groep mannen") met wat je het liefst is, blijft er weinig over dan niet de waarheid spreken.
Maar ook de andere kant ontdekte de waarheid. De militaire aanklager, die hem in eerste instantie wilde laten executeren, want hij dacht dat Mhohamedou een terrorist was die de dood van zijn vriend die piloot was (9/11) op zijn geweten had.
Alle verhoren en verslagen waren dik zwart doorgestreept. Ver, ver daarachter lagen de documenten die oprecht waren. Zo kwam ook de aanklager die hem dood wilde tot inzicht. Hierdoor werd alles anders. Deze man, die inzag dat hij er helemaal naast had gezeten, werd sindsdien als een verrader beschouwd. Hij nam ontslag.
Maar ook de andere kant ontdekte de waarheid. De militaire aanklager, die hem in eerste instantie wilde laten executeren, want hij dacht dat Mhohamedou een terrorist was die de dood van zijn vriend die piloot was (9/11) op zijn geweten had.
Alle verhoren en verslagen waren dik zwart doorgestreept. Ver, ver daarachter lagen de documenten die oprecht waren. Zo kwam ook de aanklager die hem dood wilde tot inzicht. Hierdoor werd alles anders. Deze man, die inzag dat hij er helemaal naast had gezeten, werd sindsdien als een verrader beschouwd. Hij nam ontslag.
We mogen deze tijd met niets van vroeger vergelijken schreef ik een tijdje geleden, maar ook tijdens het zien van dit verhaal dacht ik aan hoe er nu om wordt gegaan met waarheid. Hoe de massa gemanipuleerd wordt door bang te maken en vervolgens zo lijkt het, de oplossing te bieden, zonder alle kanttekeningen die erbij horen. Bepaalde gevolgen zijn al duidelijk. Normaal, als je een medicijn krijgt lees je over bijwerkingen. Dat gebeurt nu helemaal niet. Veel is onbekend*. Niemand kan geruststellen (wat voor mij met een gen-code sowieso niet kan) Misschien is de duidelijkheid, of een deel ervan pas over een jaar of over vijf of tien jaar,.
Wat wel duidelijk is, welke risico's mensen lopen, er wordt over gezwegen, het word gebagatelliseerd en heel soms toegegeven. Als je weet wat bekend is kan je zelf een afweging maken. Kon! want nu is elke vaccinatie zinloos (en dat vond ik voor mezelf altijd al).
Verder is de overeenkomst hoe mensen behandeld worden, hoe vrijheid wordt aangetast.
Een gezondheidswetenschapper zegt: Wie onrecht duldt lokt onrecht uit.
Ik ken iemand die het virus net gehad heeft en dus heeft ze nu een qr code. Ze gaat hem niet gebruiken. Het ontroert me als mensen solidair zijn, als het uitmaakt of anderen buitengesloten worden. Mensen die weigeren de pas te gebruiken willen niet in een wereld leven waarin voor je bepaald wordt hoe te leven. Het is het buitensluiten en de macht van de controle die doet denken aan beginnende oorlogen, aan de Stasitijd enz. Geen ruimte voor een andere mening, geen zelfbeschikkingsrecht, geketend worden. Geen vrijheid.
Na het nagespeelde verhaal kwamen de mensen die dit allemaal echt meegemaakt hebben.
Het heeft 14 lange, mensonterende jaren geduurd voordat de man die onschuldig was vrij kwam. Hij heeft er een boek over geschreven en zelfs daar werd nog in gekrast.
Aan het eind van de film luisterde hij naar Bob Dylan. Hij kon zich eindelijk laten gaan.
Aan het eind van de film luisterde hij naar Bob Dylan. Hij kon zich eindelijk laten gaan.
Terwijl ik dit schrijf emotioneert het me weer. Wat een treffend beeld van vrijheid.
Het boek
De film, als u Netflix heeft
En nu lees ik dat Mohamedou sinds november in Groningen woont! Hij werkt met het Noord Nederlands Toneel en De Balie. Er is een dansvoorstelling 'Freedom' over zijn leven.
De zwaarst mishandelde man van Guantanamo Bay heeft iedereen vergeven.
Innerlijke vrijheid!
*Ik hoorde een grap (in het rondetafel gesprek, het laatste deel van onderstaande video's). Ik vertel het misschien niet helemaal goed, maar het kwam hier op neer n.a.v. een vraag over dierproeven met deze vaccins. Twee muizen vragen zich af of ze zich moeten laten vaccineren. Zegt de ene muis: "We wachten het experiment met de mensen maar even af".
Meer over vrijheid. Een integere documentaire-serie waarin wetenschappers niet belemmerd worden in wat ze willen delen. Ze kunnen vrijuit spreken. Net of dat bijzonder is. Dat was het voor corona niet, maar nu wel. Het is in de zomer gemaakt. Er werd gesproken over misschien een sterke griep of ander virus later in het jaar en zo ging het. Eigenlijk zou deze serie nu, meer dan een half jaar later, opnieuw gemaakt moeten worden.
