Een tijdje geleden schreef ik hoe ik me verheugde op vanmorgen. Na heel lange tijd naar de grote bibliotheek, daar heerlijk een kopje koffie drinken, met een zelfgebakken koekje. Omringd door boeken en lezend. Komen we daar staat alles op zijn kop. Vanaf half mei is de bibliotheek helemaal anders ingericht*. We hadden al gezegd dat als we geen kopje koffie kunnen drinken gaan we naar het kunstcafé. In plaats van omringd door boeken omringd door kunst, met een mooi uitzicht. Als we daar zijn vertelt de eigenaar dat er thuis corona is en dat hij nog niet wist of hij open mocht gaan. Nou ja ...
Toen wel ergens anders een kopje koffie gedronken en de laatste keer was heel lang geleden. Dat was dus feestelijk op mijn halve verjaardag. Thuisgekomen hadden we wraps (had ik gisteren al gebakken) met gebakken shoarma sojabrokjes met geraspte wortel, sla en veel knoflook saus. Zoete met cranberryjam toe.
*We hebben even gepraat met een mevrouw die in de bibliotheek werkt en ze wist zelfs nog waar we woonden. Als ik dat al verteld heb is het jaren geleden, wat bijzonder. Gisteren hadden we ook zoiets, toen we probeerden de eigenaar van verloren autosleutels te vinden. Een mevrouw die zei dat tegenover waar wij wonen iemand is die een Peugeot heeft. Van haar hadden we geen idee hoe ze dat wist. Ze zei ook nog dat wij het zo fijn hadden, zoiets. Het is heerlijk om opgemerkt te worden. Om niet onzichtbaar te zijn.
