Nee, geen erfenis van een onbekende tante, maar de erfenis die iemand nalaat door middel van geschriften, beelden of geluidsfragmenten. Dit naar aanleiding van Mary/Sis van Rossem.
Dit zijn haar columns.
--------------------
Ik herinner me dat ik iets schreef over nalatenschap toen Joost Zwagerman was overleden.'
Was de 'Wereld Draait Door' er nog maar en was hij er nog maar zodat hij daar kon vertellen over een bepaald schilderij. Zijn bevlogenheid wakkerde mijn grote liefde voor kunst altijd aan.
Ik heb een paar boeken van hem, maar de twee boeken over kunst en cultuur koester ik. Zelfs terwijl ik dit schrijf word ik warm van binnen. Wat een nalatenschap!
Ik heb een paar boeken van hem, maar de twee boeken over kunst en cultuur koester ik. Zelfs terwijl ik dit schrijf word ik warm van binnen. Wat een nalatenschap!
Ik kwam een mooi artikel tegen over 'Alles is gekleurd'. Ik bladerde weer even in het boek. Wat schrijft die man toch goed. Schrijft? Schreef natuurlijk, maar hij schrijft (doe ik het weer) zo helder, beeldend, tijdloos. Op zo'n moment is hij springlevend.
Hij beschrijft aan het eind van het boek hoe hij van zijn fiets gemept werd.OP zit al een vreselijke ervaring. Een chauffeur van een zwart busje schrok hier zo van dat hij tegen hem aanreed.
De chauffeur was vervolgens in shock want dacht dat hij Joost overreden had. Er waren kwetsuren, maar gelukkig reed hij tegen hem aan en niet over hem heen.
Joost was zo ontzettend opgelucht dat hij nog leefde! Dagen was hij opgelucht. Hoe in strijd klinkt dit met toen hij een paar jaar later besloot een einde aan zijn leven te maken.
Maar hij leeft door, in zijn verhalen, in al die woorden die hun weg naar binnen vinden bij mij.
'Hij sprak zonder cynisme, maar met pure hartstocht en geestdrift over kunst. God, wat heeft Zwagerman ons veel geleerd.'- Matthijs van Nieuwkerk Soms horen we louter stilte, of veronderstellen we stilte te horen. Maar wie heeft ooit stilte gezíén? Hoe ziet stilte eruit? Hoe druk je de afwezigheid van geluid uit in beeld? De Belgische kunstenaar Luc Tuymans stelde eens dat kunstwerken, willen ze effect sorteren, 'de immense intensiteit van stilte' moeten verspreiden. De stilte van het licht is een onderzoek naar facetten van die immense stilte. Misschien belichaamt stilte in de kunst een verlangen om er niet te zijn. Dit verlangen vormt voor Zwagerman de aandrijfmotor in De stilte van het licht. 'Een van de waardevolste schrijvers van de Lage Landen. Dat hij aldoor nóg beter wordt, is een zegen.' - Humo over Alles is gekleurd 'Een schitterende en nu al klassieke ode aan de Amerikaanse cultuur.' - Bert Wagendorp in de Volkskrant over Americana 'Deze essays in een ruk lezen is als een lange reis door Amerika. Zwagerman toont zich een gepassioneerd schrijver.' - Simone van Saarloos in NRC Handelsblad over Americana 'Joost Zwagerman komt heel dicht bij het onbereikbare nabije.' - K. Schippers over De stilte van het licht .
(Van de pagina van Athenaeum)
