Van oude mensen en dingen die niet voorbij gaan (kop in Blendle)
Een paar weken geleden overleed kunsthistorica Mary ‘Sis’ van Rossem (1945-2022) , de zus van Maaren van Rossem. Ze schreef jarenlang columns voor de website van Maarten! Ze deelde daar regelmatig haar grote kennis over kunst. Bij Blendle kwam ik dit prachtige portret van Jan Lievens tegen. Henk dacht dat het van Rembrandt was. Toen Jan Lievens 8 jaar was ging hij in de leer bij Rembrandt. Toen hij 22 jaar was schilderde hij dit. Hoe kan zo'n jong iemand zo doorleefd schilderen? Ik kan hier heel lang naar kijkenen wat doet het veel met me.
Sis van Rossum zei dit over het schilderij:
"Ik vind het mooi om diverse redenen. Eerst maar eens de technische kant: het is natuurlijk prachtig geschilderd, en dan heb ik het over de stofuitdrukking. Kijk naar de baret, een ieder kan zien dat die van fluweel is. Let op de lichtval die overduidelijk van links komt en wat die doet met het fluweel van de baret en de mantel. Ook de achtergrond is mooi, niet egaal van kleur en lichter achter de baret.
Maar wat ik dus echt prachtig vind, is dat oude, moeë gezicht. Nee, hij kijkt niet trots de toeschouwer aan, hij is de hoogmoed en daarmee de ijdelheid al ver voorbij. Hij weet dat dat niet belangrijk is. Kijk naar zijn ogen. Je ziet dat hij niet echt goed meer kan zien. Zijn linkeroog lijkt wat rood. Kijk naar zijn mond. Iedereen die oud geworden is, weet wat de ouderdom met je gezicht en ook met je mond doet. Zijn mond is een streepje geworden. De rimpels die er nou eenmaal bij horen."
