De gezondheidszorg, wonen, voeding, onderwijs, echt ALLES draait om geld. Wat is dat toch verschrikkelijk. Ik wacht op het moment dat iedereen tot het inzicht komt dat meer minder is.
Dat kan alleen met een schok. Niemand wordt gelukkig van duurder, groter, drukker. Het gaat altijd ten koste van wat van waarde is.
Ik hoorde weer een hartverscheurend verhaal over een oude dame die wacht op een plaats in een verzorgingshuis. Er is nu, eerder dan verwacht plaats. Maar ... de mevrouw die erover gaat is op vakantie dus zolang kan ze er niet in?? Maar ze staat wel ingeschreven vanaf 1 augustus. Dit betekent dat de zorg die ze nu thuis krijgt vervalt. O ja en hoe moet dat dan?
Ze krijgt in dat tehuis een gedeeld sanitair. Hoe verzinnen ze het, om zo te bouwen voor behoeftige mensen? Deze dame heeft elke dag diarree. Niet prettig voor de andere bewoner.
Ze overziet het leven niet meer, heeft vasculaire dementie en vaak zit alles onder. Als de stap eenmaal gezet is en ze woont daar zal het uiteindelijk een opluchting voor de familie zijn want vooral de zoon is er nu elke dag druk mee. Heel druk. Om overspannen van te worden.
Hoe moet dat als je niet zo'n zorgzame zoon hebt?
Alles wat aan zoiets vooraf gaat is emotioneel gezien al hartverscheurend want ze wil niet naar een tehuis, maar thuis wonen is onmogelijk geworden. Bovendien gevaarlijk. Wat er dan aan organisatie en financiële belangen bij komt maakt het nog zwaarder.
Ik had door mijn eigen ervaringen en wat ik al 50 jaar om me heen zie weinig vertrouwen in witte jassen en sinds de pandemie nog veel minder. En ik hoor constant gekke verhalen. 2x kort achter elkaar van mensen die zich erg ziek voelden. Het werd bij allebei niet serieus genomen. De een bleek uiteindelijk een longontsteking te hebben en de ander belandde in het ziekenhuis Hartpomp functioneerde niet goed, vocht in de longen, longontsteking en nog een restant ontsteking aan zijn longvliezen. Bij de eerste stond op het medicijndoosje luchtwegontsteking en hij zag later pas dat het om een longontsteking ging. Twee voorbeelden in een week.
Over wetenschap heb ik altijd veel twijfels gehad omdat ook daar grote economische belangen meespelen. En soms vallen we van onze stoel. Je weet iets al jaren en dan is er opeens een wetenschapper die er onderzoek naar gaat doen. Ik schreef eerder eens over de suiker die aan bijna alles wordt toegevoegd (is inmiddels minder geworden) en dat een wetenschapper door de winkel ging lopen om verpakkingen te bekijken. Vol verbazing was hij, dat overal suiker in zat. Ik hoorde zaterdag een gesprek over de darm-brein as. Er was al veel eerder e.e.a. over bekend maar de afgelopen 20 jaar is er intensief onderzoek naar gedaan en zijn we vele boeken verder. De wetenschapper deed of ze iets nieuws ontdekt had.
En dan de eenzijdigheid van de afgelopen jaren die uiteindelijk desastreus kan zijn. Ik blijf erover schrijven zolang dit voortduurt. Vroeger zei men dat de wetenschap bestond uit vragen stellen en nu kon en kan er geen enkele vraag gesteld worden. Nog steeds niet. Door 'gewonen' mensen niet en door wetenschappers niet. Deden wetenschappers dat wel had dat grote negatieve gevolgen.
Zoals Maurice zegt er moest met een mond gesproken worden, er mocht niet getwijfeld worden. Zou twijfel als ondermijnend ervaren worden? Ik denk het, het zou van invloed zijn geweest op de (on)geloofwaardigheid? Uiteindelijk volgens mij juist helemaal niet. Door de geldende standpunten is de censuur nog steeds groeiende. Dit maakt het niet alleen voor gewone mensen maar zeker ook voor deskundigen steeds moeilijker om bronnen te achterhalen. Op die manier wordt het allemaal steeds ondoorzichtiger en het was al zo ondoorzichtig. De eerste keer dat ik een open wetenschapper (laat ik ze zo maar even onderverdelen, in open en dicht) hoorde zeggen dat ze in Nederland geen inzage kreeg in informatie van het RIVM kon ik mijn oren niet geloven. Dat is inmiddels twee jaar geleden en nu is de geslotenheid een onbegrijpelijk feit geworden.
Maurice over de geslotenheid:
"Er was lang geen ruimte om te stellen dat ook degenen die gevaccineerd waren nog besmet konden raken.
Er was geen ruimte om te stellen dat vaccinaties ook schade konden doen.
Er was amper ruimte om te stellen dat voor bepaalde leeftijdsgroepen de afweging om zich al dan niet te laten vaccineren in het nadeel van vaccinatie uitviel.
Er was amper ruimte om te stellen dat bepaalde maatregelen veel minder zouden opleveren dan voorgesteld en ook veel meer schade zouden berokkenen.
Er was geen ruimte om bestaande geneesmiddelen en vitamines te promoten om daarmee het risico van Covid-19 te doen verminderen.
Er was geen ruimte om de data die werden gepresenteerd vanuit overheidsinstanties rondom Covid-19 en het effect van de vaccinaties op ziekte en sterfte aan de kaak te stellen."
Nu zitten we met de gebakken peren. Voor een stuk al zichtbaar (bijwerkingen vaccins, onverklaarbare doden, steeds vatbaarder voor virussen, onmacht, agressie en wat ik las een enorme leerachterstand. Het gebrek aan leesvaardigheid is in deze tijd gigantisch gestegen en nog nooit zo groot geweest) en voor een groot deel nog niet.
Laat ik eindigen met verwondering over bloemetjes die overal opduiken. Ik schreef al over de viooltjes maar nu komen er ook vlijtige liesjes die ik niet heb gezaaid en de viooltjes verschijnen overal. Voor u dit viooltje met de zon erachter, ik vind het zo mooi.