Lang was ik verbaasd en teleurgesteld dat uit 'linkse' (sociale) hoek zo weinig kritiek kwam over het gevolgde beleid. Toen ik las dat op plaatsen alleen dat beleid gevolgd moest worden, zonder enige kritiek erop te mogen hebben, was dat al een duidelijk signaal. (Net kwam ik nog het woord onafhankelijke journalistiek tegen, hoezo onafhankelijk? Niet altijd, niet overal.)
Op een gegeven moment bleek dat 'nergens' openheid mocht zijn. Veel bleef verborgen.
Niet alleen voor gewone burgers, maar ook voor wetenschappers en medici.
Met de ondoorzichtigheid ben ik nu ongeveer 1 1/2 jaar bezig, van de ene verbazing in de andere vallend.
Met de ondoorzichtigheid ben ik nu ongeveer 1 1/2 jaar bezig, van de ene verbazing in de andere vallend.
Weldenkende en kritische (kritischer dan ik ooit geweest ben) mensen die gedwee volgden verbaasden me steeds meer. Naast de 'rechtse' groep en de meer gematigden die andere geluiden lieten horen zijn er ook 'links' georiënteerde mensen. Wat een opluchting was het, toen ik die gesprekken zag. Bijvoorbeeld met de arts Jona Walk.
Jona Walk is ook medeoprichter van de Vierde Golf (ongedeeld open!)
Ik zag haar voor het eerst in een gesprek met o.a Dick Bijl, waar ik kort geleden weer een gesprek mee zag. Er zijn veel gesprekken met hem te vinden. Geen idee waar hij politiek gezien staat.
"Dick Bijl studeerde geneeskunde aan de Universiteit Utrecht. Na zijn artsexamen werkte hij enkele jaren als arts-assistent inwendige geneeskunde in het Diaconessenhuis Leiden bij een psychosomatisch georiënteerde internist. Daarna deed hij in 1998 in Utrecht de huisartsenopleiding.
Vervolgens werkte hij enkele jaren in het Nederlands Astmacentrum Davos, Zwitserland. Dit was een leerzame tijd waarin hij de complexe leef- en werksituatie van chronisch patiënten onder ogen kreeg. Hij maakte daar kennis met het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek en schreef hij zijn eerste wetenschappelijke artikelen.
Na terugkeer in Nederland in 1991 werkte hij als huisarts en deed mee aan wetenschappelijk onderzoek. Hij raakte hierin steeds meer geïnteresseerd en in 1995 deed hij een opleiding voor epidemioloog met als keuzevakken medicijnenonderzoek (farmaco-epidemiologie) en een specifieke vorm van medicijnenonderzoek, de clinical trial. Met toenemende verbazing stelde Bijl vast dat hij voorheen vrijwel niets wist van medicijnen en medicijnenonderzoeken. Waarom werd de epidemiologische kennis niet aan studenten geneeskunde onderwezen?
Na deze opleiding ging hij werken als redacteur bij het Geneesmiddelenbulletin. Hij bleef tot 2003 praktiseren als huisarts. In 2005 werd hij hoofdredacteur van het bulletin, een functie die hij vervulde tot juli 2017. In de jaren bij het bulletin schreef hij enkele honderden artikelen over medicijnen, waarbij zijn bijzondere interesse uitgaat naar psychiatrie en psychofarmaca. In 2006 promoveerde hij op het proefschrift Major depression in general practice.
Geleidelijk zag Bijl in dat de wetenschappelijke farmacotherapie in conflict was gekomen met de gesponsorde academische geneeskunde en dat dit het belang van patiënten schaadt. Zijn ideeën hierover vatte hij samen in Het pillenprobleem. Waarom zoveel mensen zoveel medicijnen gebruiken die niet werken en niet helpen, dat in 2018 verscheen. Het boek werd een bestseller bij Amsterdam University Press. Recent schreef hij Psychofarmaca en wetenschappelijk onderzoek met psychofarmaca voor bureau Bêta in Nijmegen (Bêta-prikkel 7) en Antidepressiva en depressie (Lemniscaat, 2019).
Sinds 2016 is hij gekozen president van de International Society of Drug Bulletins. Sinds december 2018 is hij lid van de redactie van Folia Pharmacotherapeutica in Brussel.
Sinds 2005 is Bijl regelmatig in de media om onafhankelijke informatie over medicijnen te geven. Bijl werkt thans als zzp-er. Hij geeft nationaal en internationaal lezingen over uiteenlopende onderwerpen die te maken hebben met medicijnen. Ook geeft hij lezingen met ervaringsdeskundigen in de psychiatrie om de voordelen en risico’s van psychofarmaca duidelijk te maken." (Dit komt van 'speakers acadamy.com)
Ik moet zulke interessante, ondersteunende gesprekken voortaan met pen en papier bekijken en meteen opschrijven wat relevant is. Ik kan niet zeggen hoe blij ik word als ik mensen hoor zeggen wat ik diep van binnen voel.
Een zeer deskundige man met zowel theoretisch als praktisch veel ervaring. Een autoriteit, als het gaat om farmacie. Medicijnen (hij zei even geneesmiddelen en veranderen dat onmiddellijk in medicijnen) is een van de belangrijkste doodsoorzaken zegt hij.
Vanmiddag zag ik een man die zei dat hij zijn boodschappen weer binnen had. Een papieren tas vol medicijnen. Ik word er werkelijk niet goed van (van de medicijnen en alles maar klakkeloos doen, zonder er een moment over na te denken), net zoals van het bericht dat vanaf half september kinderen vanaf 12 jaar een nieuwe prik kunnen halen. Hoe walgelijk kan het zijn. Ik heb er geen ander woord voor. Ik word er misselijk van, maar ook verdrietig. Hoe kon het zo ver komen? En dan zagen we ook nog een lange vaart gemarkeerd met aan beide kanten omgekeerde vlaggen. Wel meer dan honderd.
Gelukkig waren we ook bij een door en door consequente biologische boer, die alleen klanten wil die bij hem passen, bijzonder. Het gaat hem om kloppen, niet om iets economisch. Een gepassioneerd mens waar we de verrukkelijkste aardbeien kochten, pruimen, knoflook, een citroen en limoen, een komkommer en een enorme prei. Deze boeren maken de wereld niet alleen mooier, maar ook beter, in de meest letterlijke zin!!!
We kregen een komkommer en een doosje heel zoete tomaatjes, zo lekker. Ik ga ze zaaien!
Ik hoop dat er nog iets uitkomt want deze zaadjes kan ik niet aan me voorbij laten gaan.
We kunnen niet extra boodschappen doen, maar deze extra juweeltjes kocht Henk van zijn verjaarsgeld. Wat een mooie besteding!
Hier ons heerlijke toetje. Een cracker met geprakte aardbeien en een beetje kokosbloesemsuiker, wat niet echt nodig was, maar wel heel lekker, een valpruim, dus rijp en heel sappig en nog wat gewone aardbei. Oh, als ik er nu naar kijk wil ik ze weer. Gelukkig hebben we morgen de rest.
