Soms volg ik iemand een tijd(je) op youtube en dan kom ik weer allerlei andere mensen tegen, er is zo ontzettend veel leuks. Maar vaak kom ik toch ook weer terug bij iemand en bij sommige mensen kom ik steeds terug. Zoiemand is Vivi uit Londen. Ik heb ooit haar link doorgegeven volgens mij. Ze woont in een bovenhuis en heeft nog steeds haar grote volkstuin. Maar haar leven gaat helemaal veranderen want in beide knieën heeft ze artrose. Er zijn heel veel trappen in het huis waar ze woont dus het is niet meeste doen. Hetzelfde geldt voor de volkstuin. Eerst deed ze er een kwartier over om er te komen, nu een uur. En dan steeds al die groentes boven zien te krijgen ... Ze gaat dus in een benedenwoning wonen en hoopt dat er een tuintje bij is want het is die tuin die haar voedt en heel veel geld bespaart.
Zij geeft al jaren 10 pond per week uit en daar doet ze alles van. Vanwege de inflatie mag het nu 12 pond zijn. Als ze die enorme moestuin, inclusief klein tuinhuisje niet meer heeft, hoe moet dat dan? Ze is een paar jaar geleden gestopt met haar werk als verpleegkundige en heeft daar geen moment spijt van. Ze is heel tevreden en vindt het kleinste een grote traktatie. En nu komt het want dit vond ik confronterend, zij koopt alles verantwoord. Ik kreeg het steeds warmer want als ik zie hoeveel wij hebben wat 'nog' in plastic verpakt zit, verschrikkelijk.
Alles zit vol plastic, de zeeën, de vissen, de grond.
Een voorbeeld:
"Zorgen om miljoenen kilo’s plastic in de bodem door vervuild bouwpuin: ‘Dat raak je nooit meer kwijt’
“We moeten gewoon niet willen dat miljoenen kilo’s plastic op een legale manier in het milieu worden gebracht. Je wil geen plastic in zee, je wil geen plastic in water, maar je wil het ook zeker niet op het land. We zijn zo ontzettend afhankelijk van de bodem, die al steeds meer uitgeput raakt door intensieve landbouw, en dan krijg je dit er ook nog eens bij.
Wij pleiten voor dezelfde norm die geldt voor grond en baggerspecie volgens de Regeling bodemkwaliteit, dat wil zeggen dat deze bij toepassing slechts ‘sporadisch’ plastic mag bevatten. Dat betekent ‘in principe geen’. Het is gewoon onzinnig dat we accepteren dat plastic onderdeel is van de grondstof.”
(Pointer kro-ncrv 30 januari 2021)
Het gaat niet alleen om de boeren, grote bedrijven en wij moeten net zo goed drastisch veranderen. Bedrijven zouden moeten beginnen met geen pastic meer te gebruiken. Wat zou er dan al veel gewonnen zijn.
Als ik zie hoe gauw onze bak met plastic vol is, dan schaam ik me kapot. Ik ga vanaf nu bedenken hoe we anders kunnen gaan leven.
Er zijn veel producten die belangrijk bijdragen aan ons leven, maar dit kan ziet meer.
Er zijn steeds meer winkels waar je zelf potten en flessen kan vullen en er zijn online winkels waar je gevulde potten koopt, die je bij de volgende bestelling leeg weer inlevert. Ik ga me hierin verdiepen. Het gaat dan duurder worden en er zal veel minder beschikbaar zijn van wat ik nu koop. Het kan zeker niet duurder worden, dus dan moet er veel afvallen.
Hoe lekker en goed ook, er is wat voeding betreft zoveel luxe en dan heb ik het nog niet eens over waar het vandaan komt. Vivi is daar veel consequenter in. Zij probeert bijna alles uit de omgeving te krijgen en anders, bijvoorbeeld risottorijst, uit Europa.. Ze had per hoge uitzondering een blikje kokosmelk gekocht en dat gebruikt ze voor 12! maaltijden. Ze vindt dat een enorme traktatie.
Wij hebben veel wat niet uit Europa komt. Hier moet ik een middenweg in zien te vinden want ik las laatst dat soms iets wat van ver komt beter voor het milieu is dan iets wat hier in kassen is gekweekt. Maar onze voetafdruk is te groot, veel te groot.
We eten zoveel mogelijk volgens de seizoenen, altijd gedaan, maar er moet dus veel en veel meer gebeuren. Ik ga me erin verdiepen en zal u op de hoogte houden.
Ik dacht eraan om vervuilde oceaan te laten zien, al het afval wat op het strand ligt.
Daar word je zo verdrietig van en deze ene zak zegt genoeg. Less is more.
En dat geldt in dit verhaal voor alles.
