Vanwege mijn vermaandag dronken we een kopje koffie op een terras. Naast ons zaten twee oudere dames en een jonge vrouw. De jonge vrouw heeft vanaf het begin dat ze gingen zitten op haar mobiel gekeken. Ze nam even snel een hapje van haar taart en toen moest ze wel even naar de taart kijken, anders had ze geknoeid. En toen hup, meteen weer op de telefoon. Er kwamen constant hoorbare berichtjes wat ik storend vind. Op een gegeven moment ging een van de twee oudere vrouwen ook maar op haar mobiel kijken, wat anders? De derde vrouw zat erbij en keek ernaar. Wat een wereld en wat ongezellig.
Ik heb nooit mijn mobiel bij me. Heel soms in de auto. Ik gebruik hem wel, maar alleen voor gerichte dingen zoals de bank. En dan is het weer klaar. We verbazen ons hoeveel mensen deel zijn geworden van hun mobiel, hoe ze leven in een digitale wereld. We zagen laatst iemand fietsend bezig zijn op het schermpje. Ook nog gevaarlijk.
Verder genoten we van ons kopje koffie. We vinden dat altijd een traktatie en nu we nog een jaar extra zuinig moeten doen helemaal.
Bij sommige mensen zou er een oerkracht bovenkomen denk ik. Die kracht die we allemaal hebben. Als je ziet wat mensen kunnen verzetten, in oorlogssituaties of bijvoorbeeld als een partner opeens doodziek is ... Geestelijk en fysiek.
De laatste uitzending die we zagen ging over een stel die op een bootje (meer een soort vlonder) woont in Zweden. Alleen maar natuur, alleen maar stilte. Zelfs daar proberen ze zelfvoorzienend te zijn. Heel soms gaan ze naar een stad om de was te doen en een warme douche te nemen. 2 of 3x per maand.
Ik zou u nog het laatste cadeau laten zien, wat ik van Martins geld heb gekocht. Voor geval van nood. Een radiozender voor wat je moet weten in een noodsituatie en een heel sterke lamp en een leeslamp. Je draait aan de achterkant aan een hendel om hem op te laden. Er zit ook een klein zonnepaneeltje bovenop en er is een usb. Vooral de hendel, daar ging het mij om.
