Van een zelf gemaakte gouden meloenhoning naar de verstrengelde relatie geld farmacie. Dat is heel eenvoudig want het gaat me allebei aan het hart. Alleen het ene is er goed voor en het andere juist niet.
Ik las dankzij Blendl (wat ben ik er toch blij mee want ik lees nu o.a. Vlaamse artikelen die ik anders niet zou lezen) een artikel van Marnix Verplancke in Focus:
Hij heeft het over een boek dat verschenen is 'Narcokapitalisme' en het gaat over economische efficiƫntie en psychopolitiek. Het is geschreven door Laurent de Sutter, hoogleraar rechtstheorie aan de VUB.
In het zog van Michel Foucault* gaat de Sutter op zoek naar de methodes van de maatschappelijke disciplinering en daarvan vindt hij vooral sporen terug in onze meer dan verontrustende hang naar farmaceutica. ‘Wat is dit leven eigenlijk,’ schrijft hij, ‘als we antidepressiva nodig hebben om overeind te blijven, slaappillen om ’s nachts de slaap te vatten, excitantia om opnieuw wakker te worden en partydrugs om te feesten?’
Dit is precies waar ik regelmatig over schrijf en waar ik altijd op terug zal komen omdat het zo'n gigantisch deel van de maatschappij uitmaakt. Veel ervan is niet direct zichtbaar, maar het is er wel. En mensen zijn het normaal gaan vinden en dat blijft voor mij het meest verontrustende.
Uiteraard heb ik het nooit over noodgevallen, maar over misbruik. Henk sprak gisteren iemand die een bloeddrukverlagend middel nam, al heel lang. De pillen waren op en hij kon ze niet meteen weer krijgen. Hij voelde zich beter. Bij de huisarts bleek dat zijn bloeddruk mooi was, helemaal goed! Toen kreeg hij een nieuw onderzoek in het ziekenhuis waar hij meer dan een uur op moest wachten en zoals hij zei de stoom kwam uit zijn oren. De co-assistent constateerde een veel te hoge bloeddruk (op zich al vaak door de witte jas en dan dat wachten ...). Hij moest weer bloeddrukverlagers nemen die hij niet nam. Weer naar de huisarts en zijn bloeddruk was nog beter dan mooi zoals de vorige keer.