Wat klopt, wat niet en bloemen voor wie het nodig heeft

Ik weet niet hoeveel berichten ik vanmorgen las waar ik grote twijfels over had of waar het om heel iets anders ging dan de kop deed vermoeden. En zo gaat dat elke dag. 
Bijvoorbeeld dat een baby overleden is door een veganistisch dieet. En dat die veganistische ouders levenslang zullen krijgen. Zo lijkt het veganistisch zijn een misdaad, maar er zijn heel andere dingen aan de hand. Het kindje had een week geen eten gekregen. Kindje werd genegeerd als het huilde. De avond voor overlijden had het kindje het erg benauwd. De ouders deden niets. Het is dus totale verwaarlozing waar het kind aan overleed. De kop van het artikel in Nederland is: "Baby overleden na vegan dieet; moeder schuldig bevonden aan moord" en in Amerika: "Mum guilty of starving child to death".  

Wij vragen ons vaak af hoe onderzoeken gedaan worden, door wie, hoe worden ze geïnterpreteerd en hoe worden ze weergegeven. 

Vaak zijn we stomverbaasd. Vaak klopt er niets van, wat de afgelopen jaren ook bleek en waar ik daarvoor geen idee van had. Wel over andere zaken, maar hierover absoluut niet. Ten eerste al door de regel dat er over bepaalde zaken niet geschreven mocht worden. Dan komt het al niet meer goed. Mensen worden wel op het verkeerde been gezet, met alle gevolgen van dien. 

Ik herinner me dat mijn moeder vaak dezelfde vraagtekens had bij de uitslag van onderzoeken en zei: "Mij wordt nooit iets gevraagd, dus wie zijn al die mensen die blijkbaar hun mening hebben gegeven?"

Natuurlijk zijn er gelukkig uitzonderingen qua krant 

(al was er de afgelopen jaren geen enkele krant die het aandurfde om werkelijk een ander geluid te laten horen! Er waren wel nuanceverschillen en nu schrijven sommige kranten soms wel iets, voor zolang het duurt)  

en qua journalist. 

Ook als het om heel andere onderwerpen gaat kan ik sterk het gevoel hebben dat iets of veel niet klopt. Dat het bevooroordeeld is. Ik voel het niet alleen, ik heb met sommige onderwerpen ook ervaring, door bijvoorbeeld werk dat ik gedaan heb. Daarnaast heb ik ervaring met interviews.  Dat er bijvoorbeeld in een klein stukje in de krant over mij 5 fouten staan, echt in een paar regels. Maar wie denkt erover na, dat dat zo zou kunnen zijn? Die vragen hoeven niet over een praatje met mij gesteld te worden, maar wel als het over heel belangrijke zaken gaat.

Na het verschijnen van mijn boek waren er heel mooie interviews. Ik had meestal het gevoel dat werd weergegeven wat ik bedoelde. Misschien heeft het niet alleen met kennis, maar ook met betrokkenheid te maken. En dan zijn er nog journalisten die zo goed zijn dat ze van alles een interessant/mooi en kloppend artikel kunnen maken, zoals mijn vriendin Karin de Mik.

Het is hoog tijd om weer eens een foto te sturen voor de mensen die lijden door de oorlog in de Oekraïne en voor alle mensen die letterlijk of figuurlijk geraakt zijn door geweld, door miskenning, door onheuse bejegening, door veroordeling. Lieve mensen, ik leef mee in elk lijden. Het een komt dichterbij dan het ander, maar het blijft nooit buiten me. Ik denk dat alleen  liefde onverwoestbaar is en in dit geval een diepe empathie. 

Hoe onzorgvuldig er ook met de natuur is omgesprongen de afgelopen 100 jaar of langer, met de meest grote en destructieve gevolgen, de kracht ervan is ook altijd zichtbaar. Ik kom hierop door dat ik schreef over onverwoestbare liefde. Op een bepaalde manier is de natuur dat ook. Wij zien zo vaak bloemetjes door een minuscuul gaatje omhoog piepen.  

Daar komt ook nog wel eens een foto van, maar nu ...

Zomerbloemen!

(Rikkerst)