De lijsterbes, berk en eik zijn in gevaar door de opwarming. En als ik het artikel verder lees bij nu.nl gaat het ook over heide, de bosbes en veel meer. De bosbes staat er op de Veluwe dramatisch bij vertelt Arnold van Vliet van de Universiteit Wageningen.
De bosbes is een van het allergezondste vruchtje dat er bestaat. Niets kan gemist worden, maar als de bomen en struiken die kou nodig hebben dat niet meer krijgen, houdt het op. Stel je toch voor dat de indrukwekkende eeuwenoude eiken verdwijnen, die zo bepalend voor een landschap zijn vind ik. Ik weet niet of dit allemaal nog te redden is. Er zou dan zoveel moeten gebeuren. Dat moet sowieso!
De bosbes is een van het allergezondste vruchtje dat er bestaat. Niets kan gemist worden, maar als de bomen en struiken die kou nodig hebben dat niet meer krijgen, houdt het op. Stel je toch voor dat de indrukwekkende eeuwenoude eiken verdwijnen, die zo bepalend voor een landschap zijn vind ik. Ik weet niet of dit allemaal nog te redden is. Er zou dan zoveel moeten gebeuren. Dat moet sowieso!
Kanechka
We zien het zelf hier, veel bessen van de lijsterbes zijn uitgedroogd en zullen dus niet meer kleuren. Een genot om naar deze foto te kijken meer het maakt ook treurig.
"Er moet gestopt worden met het gebruik van fossiele brandstoffen zegt onderzoeker Wamelink.
Een andere kans zit nog in het bewust bijplanten van bomen. Dan liever niet in grote bosoppervlakten, maar juist verspreid over het landschap in heggen, houtwallen en smalle stroken. Hoe meer landschappelijke variatie, hoe meer microklimaatjes er ontstaan op de bodem. En daar is vooral de bosrand belangrijk: een plek waar ook struiken kunnen overleven, maar het toch vaak iets koeler is."
Een andere kans zit nog in het bewust bijplanten van bomen. Dan liever niet in grote bosoppervlakten, maar juist verspreid over het landschap in heggen, houtwallen en smalle stroken. Hoe meer landschappelijke variatie, hoe meer microklimaatjes er ontstaan op de bodem. En daar is vooral de bosrand belangrijk: een plek waar ook struiken kunnen overleven, maar het toch vaak iets koeler is."
In oerbossen gaat het in verhouding nog het beste. Ik kan me dat voorstellen, het is er donker en daardoor wat koeler. Alles is diepgeworteld en ik denk ook nog dat veel organisch met elkaar leeft. Plekken als de Veluwe zijn open waardoor hitte veel meer kans heeft. Maar ja, ook hier dus wordt het steeds duidelijker.
Het gaat allemaal om gewassen die kenmerkend voor het Nederlandse landschap zijn.
We kijken vaak naar droomhuisjes en mooie streken en als je dan die snelwegen dwars door de mooiste landschappen ziet. Hoe zit iemand in elkaar dat hij op het idee komt om zoiets te doen? Dan geef je toch niets om de natuur. Het staat in ieder geval niet voorop. Efficiëntie en winst maken is het doel. Op zoveel plekken, met immens grote gevolgen.
Henk liet vanmorgen een foto zien van een wit zeehondje op een kleine ijsschots dat op het water dobberde, met als tekst: en nog zijn er wetenschappers die klimaatontkenners zijn. In verhouding een kleine groep, maar één mens is al te veel. Dat ijsschotsje zal snel zijn gesmolten.
Een andere keer ga ik over mooie, oude eiken schrijven.
