Ik blijf het heel moeilijk vinden om mijn weg te vinden als mensen gelijk hebben (zowel gevoelsmatig als technisch geen speld tussen te krijgen), maar in een totaal ander spectrum van de politiek zitten. Ik heb dit eerder genoemd en omdat ik vast de enige niet ben die hier mee zit benoem ik het weer eens*. Dat je alles met elkaar deelt, wat ik het liefste doe, komt niet heel vaak voor. Zoals ik altijd tegen andere mensen zeg: "Richt je op wat je deelt en niet op wat je niet deelt". Maar als ik die andere kant op een bepaalde manier extreem vind worstel ik. Dit is mijn les (een van de vele), leren daarmee om te gaan. Het doet niets af aan de waarheid (anders zou het geen waarheid zijn).
Al die verschillende mensen, die in deze wonderlijke, vaak krankzinnige tijd, waarin zoveel gebeurt, hun hart op de juiste plaats hebben is uiteindelijk het enige dat telt. Geen enkel persoonlijk of financieel belang, het is zo fijn om dat te zien.
Ze willen er zijn voor mensen, ieder op zijn eigen manier. Kennis en inzicht overdragen, ogen openen, ondersteunen. Als het om artsen gaat kan het levensreddend zijn en dat is wat gebeurt. En er is humor, wat ik een verademing vind.
Al die verschillende mensen, die in deze wonderlijke, vaak krankzinnige tijd, waarin zoveel gebeurt, hun hart op de juiste plaats hebben is uiteindelijk het enige dat telt. Geen enkel persoonlijk of financieel belang, het is zo fijn om dat te zien.
Ze willen er zijn voor mensen, ieder op zijn eigen manier. Kennis en inzicht overdragen, ogen openen, ondersteunen. Als het om artsen gaat kan het levensreddend zijn en dat is wat gebeurt. En er is humor, wat ik een verademing vind.
Oppervlakkig gezien lijkt veel rustiger te zijn geworden, maar de censuur bijvoorbeeld raast onverminderd voort. Als ik zie wat van YouTube wordt gehaald ... Andere gesprekken met dezelfde inhoud blijft wel. Wie bepaalt wat weg moet en vooral waarom? Als het niet bedreigend was hoefde het niet weg. Ik ben nog steeds in het indrukwekkende boek 'Selma' bezig van Carolijn Visser. Hoe mensen gebukt gaan onder de controle van een land.
Ik herinner me vorig jaar, toen twee professoren(!), gespecialiseerd in data, wiskunde, rekenmodellen, een stuk hadden gepubliceerd over oversterfte H.d.J. (die een totaal andere achtergond heeft) had het over desinformatie. Het gaat zo vaak over wetenschap, DIT IS wetenschap!!! En zo is het steeds, het ene wetenschappelijke artikel na het andere, maar alleen de wetenschap die de afgesproken norm ondersteunt mag. Ronald Meester (met wie ik een mooi gesprek zag, gelardeerd met zijn pianospel) heeft een boek geschreven wat hierover gaat. Het is net verschenen.
Wetenschap als nieuwe religie; https://www.bol.com/nl/nl/s/?searchtext=Ronald+Meester
Ronald Meester is hoogleraar Wiskunde aan de VU, en publiceert regelmatig in o.a. Trouw, Volzin en AdRem over de relatie tussen wetenschap, religie en levensbeschouwing.
