Goedemorgen. Laat naar bed, vroeg buiten. Het meest heerlijke moment van de dag. Nou, er zijn nog wat meest heerlijke momenten van de dag, zoals aan het eind van de middag. Met een kopje koffie kijkend naar een verdiepend, rustig gesprek. Of het ontbijt en zeker ook later de cichorino buiten met een boek!
Ik kan, al probeer ik het zo nu en dan, geen woorden geven aan dat stille, lichte, fris geurende, warm kleurige, met de zon op de rug moment. Alleen het gerommel in mijn maag verbreekt de stilte zei Henk.
Ik kijk vol verbazing naar wat er allemaal in mijn minituintje gebeurt. Het vlijtige liesje dat vanzelf kwam groeit uit tot veel vlijtige liesjes, met verschillende kleuren. Wat ik schrijf klopt geloof ik niet want uit een zaadje komen niet meer kleuren.En als het verschillende zaadjes zijn, die door vogels uitgepoept zijn waarom dan in dezelfde bak? En poep heb ik niet gezien.
Ik had laatst veel bosuitjes, knoflookbieslook en gewone bieslook geoogst, voor in de diepvries Het bakje gewone bieslook vloog door de lucht zodat iets verloren is gegaan en de rest heeft Henk met twee papiertjes op kunnen pakken.
Er zitten bloemen in de knoflookbieslook! Ik heb deze bieslook niet eerder gehad en het is voor het eerst dat ik de bloemen ervan zie. Ik vind ze zo mooi. De groeiende paprika's erachter zijn niet te zien, omdat ik de macrostand gebruikte. Bedenkt u ze er maar bij. U ziet vaag ook nog iets van de vlijtige liesjes.
De tomaatplanten die in het raam staan en daardoor heel iel blijven, groeien maar door. Ik ga de hoogste even meten. 1m 27! Buiten zijn ze steeds dikker en laat ik ze over de grond kruipen.
Ik zou graag de link van een interview van Frank Mulder met Matthias de Smet plaatsen, maar dat gaat niet. Ik geef dus een paar fragmenten en noem de titel van zijn laatste boek. Ik voel op zich niet zoveel verwantschap met psychologen. Zag ze veel in mijn praktijk, verstrikt in rationaliteit en van zichzelf afgedreven. Er zijn uitzonderingen zoals Matthias de Smet, een van de mensen die ons de afgelopen twee jaar geestelijk tot steun zijn geweest.
"Desmet doet onderzoek op het snijvlak van theorie en praktijk en schreef onder meer een boek over objectiviteit en meetbaarheid in de psychologie. In 2019 kreeg hij een oeuvreprijs van Nederlandse psychotherapeuten die zijn onderzoek ‘pionierend’ vonden en van een ‘zeer hoog niveau’. De laatste paar jaar houdt hij zich bezig met het onderwerp groepsdenken. De coronacrisis, en onze reactie daarop, was aanleiding voor hem om zijn gedachten te bundelen in een boek. In het kort: de tijd is rijp voor totalitarisme, juist hier, in het liberale Westen. Gevaarlijk utopisch denken vindt hier een vruchtbare voedingsbodem en steeds vaker worden tegenstemmen gecensureerd. Niet door dictators, maar door de groep. In plaats van een gemeenschap zijn we een massa individuen die heel snel hetzelfde kunnen gaan denken.
