Nog even de zinnen verzetten. Ik vind het soms erg moeilijk allemaal en het zorgt voor een spanning waar ik in praktische zin niets mee kan. Alleen als ik diep naar binnen ga, daar is rust en weet ik dat het gaat zoals het gaat. Gaat zoals het moet gaan. En de diepere reden wordt ooit duidelijk. In de aardse praktijk is het mijn taak om me uit te spreken en te waarschuwen. Het kan ook niet anders.
Ik had laatst een tas appeltjes gekregen, waar op zich niet zoveel smaak aan zat, maar de smaak komt er wel door ze te stoven (maakt altijd alles aromatisch) dan wordt het zomaar heel lekker. Ik maakte een lunch van die stukjes gestoofde appel met kaneel en rozijnen, daarop rijstepap/pudding en daarop nog wat kaneel en kokosbloesemsuiker, verrukkelijk!
De rijst had ik lang zachtjes laten koken. Dat moest want het waren grote korrels (Padanrijst). Ik heb het met kokosmelk gemaakt.
