We wandelden al voor 7 uur vanmorgen want hoera WINTERTIJD!!!
Een boswachter zei hoe wonderlijk het is dat er nog zoveel groen is. Ik zie vanuit het raam een knalrood boompje, een deels gekleurde boom en verder is alles groen! Er zijn ook nog zoveel bloemen overal.
Over bloemen gesproken, ik schreef over een paradijs waar we zijn geweest. 19 minuten rijden naar M, die ons de krat vol moestuin-gfiten kwam brengen en later nog een doosje voor de deur zette, met groente en veel salie. Een paar dagen geleden zijn we bij haar geweest en we wisten niet wat we zagen. Wat een ruimte, wat verrassend, wat een mogelijkheden, wat een bloemen! Er moet nog heel veel gebeuren en ze doen dat stapje voor stapje en soms met een stap.
Alles was boeiend om naar te kijken en er was heel veel om naar te kijken. Dochter had verrukkelijke pompoencake en plantaardige havermoutkoekjes gebakken voor op een markt en wij waren proefkonijn. Er is een lieve hond die zich tegen Henk aanvlijde en er zijn twee paardjes.
Het gevoel van vrijheid dat ik voelde was immens. Dat blijft waar ik het meest naar verlang, maar ... toen we thuis waren was ik ook heel blij. Er was een gevoel bij waar ik door verrast werd. Ik was blij met het overzicht en blij met alles wat ik hier kan kweken. Wij zouden fysiek ook nooit zo'n groot en bijzonder project kunnen verwezenlijken. Ook 30 jaar geleden niet. Maar die ontzettend aardige vrouw (ze heeft ook een leuke, intelligente man die lekkere broden bakt) op die plek, grenzend aan een natuurgebied met al het moois dat het leven te bieden heeft zorgt zoals ik haar schreef voor een unieke wereld! Natuurlijk had ik foto's moeten maken, maar meestal denk ik daar niet aan. Hier bloemetjes die we meekregen (en palmkool en prei), die symbool staan voor die wereld. In het middelste vaasje staan kruiden van de eerste keer.
