Ik vind steeds meer informatie en daar ben ik blij mee. Ik wil (sowieso) niet onwetend zijn. Deze bepalende geschiedenis die we nu beleven gaat niet over innerlijk weten, het enige waar ik op vertrouw, maar over kennis van zaken over de toestand in de wereld. Een innerlijke drang (en plicht) waar ik alleen maar naar kan luisteren.Vervolgens kan ik daarvan iets overbrengen. Ik lees en zie veel meer en wat ik ont-dek is maar een klein deel van wat er werkelijk aan informatie is. Als ik lees hoe erover onze hoofden heen wordt gecommuniceerd, wat er allemaal wordt afgesproken, dan doet me dat veel.
Waarom op deze manier?
Alles is beschadigd. Het gaat niet over liefde, het gaat niet over de wereld mooier maken en het gaat al helemaal niet over gezondheid.
Het gaat ook over veel meer dan over de pandemie, maar daar voel ik me het meest bij betrokken omdat mijn hart daar ligt. Ik ben altijd bezig geweest met mensen hun geestelijke, spirituele en lichamelijke gezondheid. De oorlogen, de energie, de inflatie, sowieso de financiële wereld, het speelt allemaal een belangrijke rol en het is uiteindelijk allemaal één verhaal. Ik probeer wat met financiën te maken heeft ook een beetje te volgen, want ook dat speelt op een bepaalde manier een grote rol in mijn leven (en ook weer niet), maar het is vaak ingewikkelde materie en daarom schrijf ik daar minder over. Net zoals over de data die wel zichtbaar is. Dat laat ik aan Maurice en andere deskundigen over.
Ik schreef laatst over hard op weg zijn naar een geautomatiseerde (of schreef ik technische?) wereld. Toen had ik nog niet gelezen over de eerste mensen die een chip in hun hand hebben laten inbrengen. Ze kunnen hiermee bij AH en de Aldi betalen. Hoe heeft het zover kunnen komen? Alles wordt controleerbaar. Zoiets werd een paar jaar geleden nog afgedaan als complottdenken, Het loopt gelukkig nog geen storm bij de tattooshops waar je die chip kan laten inbrengen, maar dat het kan en inmiddels gebeurd is ...
Vrolijker zaken, de vensterbank is helemaal groen van alle tomaat en paprikaplantjes en hopelijk rode peper. Ik ben zo benieuwd wat het gaat doen. Een paprika (denk ik, het kan ook peper zijn) zit vol knopjes en bloemetjes. Ik heb salie gezaaid in dat kleine houten kratje en wat hoop ik dat het gaat lukken. Ik wil het zo graag hebben.
Na een kopje preisoep hadden we gisteren dit herfstachtige bordje; geroosterd brood met paddestoelen en met de laatste zelfgemaakte marmelade.
Henk leest net ergens dat iemand zegt: "Ik snoep alleen nog maar op de dagen die op een g eindigen". :-)
