In Oekraïne is het nog allemaal even vreselijk. De zoveelste bombardementen. Het is niet om aan te zien. Arme, arme mensen. Is er hulp nodig werd gevraagd? Even kijken zei een vrouw onder het bloed en waarschijnlijk in shock. Wat kan je doen in zo'n situatie? Wachten tot het voorbij is en dan zijn er misschien weer bommen. Zien te overleven. Schuilen en samen zingen, dat zag ik, wat ontroerend. Saamhorigheid.
klimkin
Over niet aan kunnen zien gesproken, 'Andere Tijden' ging over hoe het Joodse kinderen verging in WO2. Dat niet iedereen in opstand kwam en had maar niemand die vreselijke gele ster opgenaaid. Er waren mensen die het niet deden, maar de meeste wel. Wat doe je als je zo bang bent? Was iedereen maar voor elkaar opgekomen. Toen en altijd.
Even tussendoor PorteRenee, over een vrouw die recherchepsychologe was, maar door een voetbreuk werd alles anders. Ze heeft geen bezittingen. Geen huis, geen kledingkast, geen auto en geen telefoonabonnement. Ze heeft alleen een fiets, tentje, slaapmat en een lange en korte broek.
