Verwerking

"Niets wat er is bestaat onafhankelijk van een oorzaak" zegt Hans Siepel tegen zijn vader in het boek dat ik aan het lezen ben. Ik zeg altijd alles heeft een oorzaak, maar zo staat het er mooier. Zijn moeder heeft een trauma waar ze niets van wisten, maar wat duidelijk wordt, in deze dementerende periode. Vooral omdat ze afgestapt zijn van medicijnen krijgen verborgen gevoelens de ruimte. Ook bij dementie worden vaak weer standaard medicijnen gegeven denk ik en waarom? Het is juist zo belangrijk dat alles er nog uitkomt wat in het leven voor de dementie niet gebeurde. Nu krijgt iemand gelukkig alsnog de mogelijkheid. Een voorwaarde om het leven los te kunnen laten. Soms gaat het gepaard met veel boosheid en/of verdriet. Alles wat er eerder niet kon zijn, komt er nu met 'geweld' uit. 'Medicijnen' kunnen dit in de weg staan. Ik denk dat ze bijna altijd in de weg staan om iets te kunnen verwerken. Wat doen ze meer dan dempen? Ook hier zal vast wel weer eens een uitzondering zijn, dat het  erg lang duurt en te veel vraagt , of dat iemand verstrikt raakt in zijn emoties (in 'Stemmen van de ziel' van Hans Siepel raakt iedereen ook uitgeput, maar er wordt beseft hoe belangrijk het is wat er gebeurt).
Om degene die het doormaakt en/of de omgeving even op adem te laten komen kan het dan misschien tijdelijk een uitkomst zijn, maar verder ... Ik gun iedereen die verwerking. Dan kunnen mensen ook zien hoe belangrijk zo'n fase is.

Mijn ervaring is dat elk proces anders is, er zijn ook mensen die juist helemaal naar binnen gekeerd raken. Iedereen maakt deze tijd op zijn eigen manier door. Ik snap niet zo goed waarom dementie een ziekte wordt genoemd. Dat snap ik trouwens heel vaak niet. 
Als je er op een andere manier naar kijkt, naar iets wat noodzakelijk is, kan je het omarmen (net zoals die persoon veel behoefte om armen om hem heen kan hebben want het is een eenzaam proces), hoe moeilijk en zwaar het ook kan zijn.