Hier de volgende Budwig. De basis en verder pompoenpitten, appel in blokjes, gedroogde abrikozen in stukjes (neem ook vaak rozijnen) kaneel en gemberpoeder. en nog wat geroosterde pompoenpitten erop. Als ik drie keer een plop hoor in het pannetje haal ik hem van de plaat en dan plopt hij nog even door en zijn de pompoenpitten dik en knapperig.
Hoe heeft u geslapen?
Ik vraag dat ook vaak aan de caissière in de winkel. Ik vind het belangrijk (en fijn!) om even echt contact te maken. Er ontstaan dan vaak openhartige gesprekjes. Uiteraard doe ik het alleen als er niemand achter ons staat. Maar ook als er mensen achter ons staan vraag ik meestal wel iets, zodat iemand zich gezien weet en het niet iets mechanisch is. Alleen daarom al moet contant betalen altijd mogelijk blijven. Ik hoop dat u het ook doet, op verschillende plekken.
Statisticus Herman Steigstra zegt: "Bij de eerste golf overleden 8000 mensen aan corona. Pandemie!!! Nu overlijden er wellicht 25.000 per jaar door onverklaarde oversterfte. Parlement is er niet in geïnteresseerd."
Er zal toch wel een moment komen dat mensen de ene manier van doodgaan niet belangrijker vinden dan de andere manier. Het gaat om meer dan 3x zoveel! Wat voor mij een grote rol speelt is dat het eerste sterven van buitenaf kwam en dat het tweede sterven door opgelegde maatregelen komt. Het prikken is door het spike eiwit een oorzaak (is genoeg over te lezen wat dat in het lichaam doet), maar net zo goed al die regels die mensen zwakker hebben gemaakt. Dat wordt nu in ieder geval wel in ziekenhuizen gezegd. Opvallend ook dat er allerlei excessen zijn. Ik las zelfs (UMCG) dat er soms ledematen geamputeerd moeten worden.
Er zal toch wel een moment komen dat mensen de ene manier van doodgaan niet belangrijker vinden dan de andere manier. Het gaat om meer dan 3x zoveel! Wat voor mij een grote rol speelt is dat het eerste sterven van buitenaf kwam en dat het tweede sterven door opgelegde maatregelen komt. Het prikken is door het spike eiwit een oorzaak (is genoeg over te lezen wat dat in het lichaam doet), maar net zo goed al die regels die mensen zwakker hebben gemaakt. Dat wordt nu in ieder geval wel in ziekenhuizen gezegd. Opvallend ook dat er allerlei excessen zijn. Ik las zelfs (UMCG) dat er soms ledematen geamputeerd moeten worden.
Ik zou willen dat ik dat artikel van de lijkverzorgers kon plaatsen, maar ik mag niet zomaar een groot stuk kopiëren denk ik.
Wat een collega van de mannen uit het artikel zegt is dat ze bedankt heeft voor het interview. "Mijn collega's in de uitvaartbranche vertellen erover. Over de oversterfte. Over wat we zien. Over wat we tegenkomen. Over wat we constateren. Snelle ontbinding. Groene en zwarte verkleuringen. Geuren waar je u tegen zegt. Het is niet normaal."
Vervolgens vraagt iemand waarom ze bedankt heeft voor het interview. Haar antwoord: "Ik heb 2 jaar getracht mensen te informeren over wat ik zag en tegenkwam in mijn werk. Getracht mensen te behoeden voor deze ellende. Tevergeefs. Ik laat los. Alles is wel gezegd."
Voor haar is het anders, zij wordt elke dag direct geconfronteerd met de oversterfte en wat er met de lichamen van mensen aan de hand is. Voor mij staat het iets verder weg, al komt elk mens dat plotseling overlijdt binnen en ik zie het elke dag! Ik vind het zwijgen erover (tot de scheuren een grote opening zijn geworden) crimineel en vooral onmenselijk. Ik geloof eigenlijk niet meer dat het desinteresse is, maar angst.
Vervolgens vraagt iemand waarom ze bedankt heeft voor het interview. Haar antwoord: "Ik heb 2 jaar getracht mensen te informeren over wat ik zag en tegenkwam in mijn werk. Getracht mensen te behoeden voor deze ellende. Tevergeefs. Ik laat los. Alles is wel gezegd."
Voor haar is het anders, zij wordt elke dag direct geconfronteerd met de oversterfte en wat er met de lichamen van mensen aan de hand is. Voor mij staat het iets verder weg, al komt elk mens dat plotseling overlijdt binnen en ik zie het elke dag! Ik vind het zwijgen erover (tot de scheuren een grote opening zijn geworden) crimineel en vooral onmenselijk. Ik geloof eigenlijk niet meer dat het desinteresse is, maar angst.
