Na mijn heftige vorige bericht even iets anders Ik ben begonnen aan de dikke biografie over Boudewijn Buch, geschreven door Eva Rovers. Zij schreef ook de prachtige biografie over Hélène Kröller-Müller.
Ik ben erg benieuwd naar dit boek. Voordat het boek begint staat er dit gedicht.
Het is ook verbonden aan nu voor mij.
Het is een ode aan het lezen en het komt uit de bundel 'Het Sterreschip’, 1979, het jaar waarin de ze de P.C. Hooft-prijs kreeg.
ONVERVREEMDBAAR
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen,
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Zij waren het van kinds af aan.
Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan,
de enigen die ons nooit verstoten.
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen,
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Zij waren het van kinds af aan.
Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan,
de enigen die ons nooit verstoten.
Ida Gerhardt
