Wie gaat op zondagmorgen, na een wandeling in de regen en een verrukkelijk ontbijt lezen over F16's?
Ik weet veel te weinig over achtergronden van de huidige oorlog en over de plaats van Oekraïne vroeger? Wel weet ik over alle desastreuse acties door de tijd heen in Rusland en hoeveel slachtoffers dat heeft gekost. Zo'n prachtig land, met zoveel kunst en cultuur? In de harten van veel mensen zal die cultuur en innerlijke kracht er altijd zijn, maar hoe zwaar is het, om afhankelijk te zijn van een door de jaren, door de eeuwen heen, indoctrinerende macht? Net zoals bij andere landen met een autoritaire regering leven mensen onder letterlijk en figuurlijk verpletterende censuur. Straks ga ik even kijken naar een filmpje van een oude vrouw die in alle eenvoud in de bergen leeft. Om even te voelen hoe het kan zijn, los van alle oorlogsgeweld.
Alles wat toevoegt aan dat geweld zal de oorlog groter maken is mijn mening. Als Rusland het als land niet redt zullen ze hulp vragen bij andere grote, gevaarlijke mogendheden. Met alle consequenties van dien.
Wat me treft is dat Hoekstra met de leuke voornaam zegt dat alles bespreekbaar is en er geen taboes zijn. Nu niet? Hoe bestaat het, de afgelopen jaren waren een groot taboe.
Het ene slachtoffer doet er niet meer toe dan het andere. Hoekstra was in Oekraïne, heeft direct contact gehad met Zelensky, wat de band voor hem versterkt heeft denk ik en dan wil je nog meer doen. Ik zag U. v.d.L hem bijna zoenen, zo leek het. De foto hiervan plaatsen vind ik niet integer. Het zet zich niet voort in echt zoenen, maar je ziet (altijd!) aan alles in haar dat ze dat van binnen wel doet. Ik zat er net aan te denken dat als iemand van wie je veel houdt in gevaar is, je alles zal doen om die ander te helpen, je gaat door het vuur voor hem. Voor een paar mensen op die manier opkomen wordt ingewikkelder want dan spelen er al gauw meerdere belangen mee. Voor een groep is het al veel moeilijker en als je het over een land hebt, over de wereld zelfs, dan kan je alleen maar heel voorzichtig zijn, wat je hart ook zegt.
Wat je voor de een doet keert zich tegen de ander en het kan zijn dat het leed niet meer te overzien is omdat een handeling veel andere handelingen oproept en in dit geval de haat bij de niet gesteunde, de aangevallene groeit. Een nederlaag is wel het laatste. Het is niet zwart-wit. Wat kan er hoe, door wie doorbroken worden?
Wie wil er niet in vrede leven?
Ik begrijp inmiddels dat Nederland voor zijn beurt gepraat heeft wat betreft gevechtsvliegtuigen en afhankelijk is van toestemming van Amerika.
Er is ook nog de kwestie van Nederlandse burgers willen laten vechten. Wat hebben uitgezondenen niet aan trauma's opgelopen? Ik heb het van dichtbij gezien, hoe verwoestend het geweest is.
En dan hebben we het nog niet over alle nucleaire gevaar.
Zelfs in deze oorlog zijn er nog mensen voor wie geld verdienen belangrijk is. Bij nu.nl staat:"Luchtmachtgeneraals zien de oorlog ook koeltjes als een kosten-batenervaring. Ze vragen zich af of de kosten van air superiority tegen elke prijs wel opwegen tegen de opbrengsten."
Misschien een heftig begin van de dag, maar het is net zo goed bezinning. Dat hoort voor mij bij elke dag en zeker bij de zondag.
