Henk wilde graag naar de tentoonstelling van Neo Rauch en aangezien het zijn vermaandag is gingen we dat natuurlijk doen. Hij is dol op die kunstenaar. Toen Neo Rauch 5 weken was kwamen zijn ouders om bij een treinongeluk. Zijn grootouders voedden hem op, in Oost-Duitsland, Leipzig. Ik vond de tentoonstelling ook erg de moeite waard. Er is zoveel te zien op elk schilderij. Vanaf een afstand zag ik onmiddellijk wat vanaf 2020 geschilderd/getekend was. De beklemming, het heersen, proberen te ontsnappen en ... iets kan er heel anders uitzien dan dat de werkelijkheid is. Het lijkt positief, zorgzaam, maar er gebeurt iets heel anders. Ik denk nog steeds dat er mensen zijn die niet de omvang van de diepe gevolgen beseffen, van de afgelopen drie jaar. Dat werd me, terwijl ik daar rondliep duidelijk.
Wat is het toch zinvol en mooi, als mensen uitingsmogelijkheden hebben. Voor henzelf of voor henzelf en het publiek. Als iedereen zich op een constructieve (kunst, sport of anderszins) manier zou uiten die bij hem past dan waren er minder frustraties en hoefde er niet zo gescholden te worden.
Toen we uit het museum kwamen was het opeens lente! Zonnig en zacht.
In de zomer is deze aardappelpannenkoek heerlijk met sla erbij, als warme maaltijd. En een zoete toe natuurlijk, met aardbeien of bananenijs, of ...
