Vriendin haar moeder had een ernstige val gemaakt, schouder gebroken, neus scheef, veel bloed, trombosevoet gekneusd. Geen thuiszorg te krijgen in Utrecht!
Het was al moeilijk in de zorg en sinds corona is het nog veel erger geworden.
Gelukkig is er vanaf woensdag hulp uit Maarssen nadat vader had gezegd dat het zo echt niet kan. Moeder kan niets.
Het meest gelukkig is dat vriendin er de eerste dagen voor ze kon zijn omdat ze meivakantie heeft. Letterlijk een geluk bij een ongeluk. Ze verzorgt haar moeder 's morgens helemaal en doet haar na het wassen iets zachts aan waar ze ook in kan slapen. Wat een goed idee.
---
Ik zag een stukje uitzending van 'Undercover' over een tehuis voor meervoudig gehandicapte bewoners. De bewoners werden stelselmatig vernederd en mishandeld. Ik kon het niet aanzien en heb dus bijna alles overgeslagen, maar het was genoeg om er ondersteboven van te zijn. Hoe bestaat het, dat dit jarenlang kon gebeuren. Alberto Stegeman zei dat hij dit programma 16 jaar maakt maar zoiets nog nooit heeft meegemaakt. Uit woede stonden er 's avonds kijkers bij het tehuis. Gelukkig zijn de bewoners inmiddels weggehaald en zijn er 6 mensen gearresteerd,
Er is wel een paar keer een klacht ingediend bij de zorginspectie, maar er is niets mee gedaan, ze konden de aanklacht niet vinden.
De werknemers die het niet meer aan konden zien waren bang voor de vader en de schoonzoon die de leiding hadden en durfden er dus niet tegenin te gaan. Ik zag een ex-werknemer die zei dat ze hierdoor echt afscheid heeft genomen van de zorg,
Ik ben voor veel en veel minder in discussie gegaan, toen ik in Dennendal werkte. Begeleiders zijn soms zo gewend op een bepaalde manier met situaties om te gaan dat er niet meer echt over wordt nagedacht laat staan geëvalueerd om te kijken of alles nog passend en constructief is. Ik weet niet hoe het daar nu en op andere plekken is. Ik besef ook heel goed hoe hoog de werkdruk is en er wordt veel gevraagd van medewerkers. Op zich was het daar goed en dat zal op veel meer plekken zo zijn. Hier heerste een horror-regime. Iemand van undercover deed zich voor als stagiaire en het gebeurde allemaal voor haar ogen en ze spraken er ook openlijk over, bijna of ze er ook nog trots op waren. Zonder deze reportage was het niet eens aan het licht gekomen. Hoe kan het dat ouders niets gemerkt hebben? Naast de misstanden op zich zijn hier ook weer vraagtekens.
---
We zagen een paard in de buurt en sinds we hier wonen heeft ze voor de tigste keer een veulen gebaard. Die mag er dan even zijn en dan wordt het weer weggehaald. Alleen om geld mee te verdienen, echt alleen maar daarvoor bestaat dat paard. Terwijl ik dit schrijf kan ik wel huilen. En minder aan verdiend wordt. Wat denkt zo iemand, dat dieren ongevoelig zijn en dan gaat het over paarden! Paarden die vanwege hun hoge gevoeligheid ingezet worden voor allerlei therapieën.
---
Ik ben met iets ernstigs bezig geweest waar ik binnenkort een bericht over plaats, dat wordt nu te veel.
---
En ik zag nog even Nymphe, het meisje dat in 1991 na uitgestapt te zijn bij haar vader, die ik kende, nog een klein stukje naar huis moest lopen, maar nooit thuis kwam. Ik heb een filmpje gezien uit 2013, ik kende het niet. Wat een verhaal toch. Nymphe heeft drie nachten achter elkaar, voordat het gebeurde bij haar moeder in bed geslapen omdat ze zo onrustig was.
Vader en moeder geloofden niets van het verhaal dat de dader gepakt was. Na die bewuste dag heeft een dorpsbewoner Nymphe nog gezien. Het is nog steeds een raadsel.
---
Het was zo'n dag dat het een na het ander diep binnen kwam. Ik heb na alles even gelezen in 'Een dame in Kislovodsk', van Pieter Waterdrinker. Die man schrijft zo goed, het werkte zalvend, om hem te lezen en zorgde voor rust in mijn hoofd.
Wij hebben natuurlijk ook een boekenapotheek. Nou ja, dat is zo, maar dit boek is van de bibliotheek, waar we een paar dagen geleden een uurtje genoten hebben! Henk met een tijdschrift en ik met dit boek. En overheerlijke cappuccino erbij met een vers gebakken koekje.
Over lekkernijen gesproken, we hadden voor zaterdagavond (altijd iets lekkers bij de koffie, als toetje) verwenchocolade van de onvolprezen 'Streekboer'. Een soort superbonbon. Hij is er in drie smaken en we hadden de koffiesmaak, zalig!
