Vanmorgen bezoek, Henks zoon en vrouw, waarvoor ik een sinaasappel kwarktaart maakte en wat bonbonnetjes. Ik had een gezonde taartbodem gemaakt van lijnzaad, amandelmeel, kaneel, beetje kokosolie en beetje kokosbloesemsuiker. Op de bodem deed ik een laagje kokos, toen een laagje rozijnen en daarop de kwark met agar-agar, sinaasappelsap, sinaasappelrasp, vanille, nog een beetje kokosbloesemsuiker en bovenop ook nog wat sinaasappelrasp. Henk kon er geen genoeg van krijgen dus gelukkig had ik een grote taart gemaakt. In een verkante springvorm, met een deksel met handvat erop, heel handig. Voor morgen is er nog een klein stukje, dus dan een foto.
Een paar dagen later,inmiddels, maar hier is de foto.
.HEIC)
Waarom reageren mensen toch zo extreem? Schreeuwen, beledigen, veroordelen, belachelijk maken, cancelen. Wat zich de afgelopen dagen en vooral eergisteren weer allemaal heeft afgespeeld, zoveel boosheid. (Misschien ziet u dat soort dingen niet. Ik wel, maar ik zie ook veel moois en ik krijg veel informatie.) En 4 mei is toch een dag om in stilte te herdenken. Al gebeuren er dan dingen die je niet goed vindt, waarom niet naar binnen gekeerd? De negatieve invloed gaat ten koste van een waardevol, gedeeld moment. Er zijn behoorlijk wat mensen die door alles wat er gebeurd is 4 mei niet meer willen vieren. Ik vind het net zo vreselijk wat er allemaal gebeurd is, maar dat maakt dit moment niet minder belangrijk.
Ik heb een heilig plankje, met een beeld van moeder en kind, afbeeldingen, waaronder ikonen, een heel klein Mariakleinood uit Lourdes en teksten. Een daarvan is:
"Bidden betekent dat je ingaat in de binnenkamer van je eigen hart en dat je daar de deur sluit tegen het rumoer van de wereld.'
Ik geloof dat het van Anselm Grün is. Het helpt, om stil te worden. Ik laat het geschreeuw buiten me. Deze stilte wens ik u voor morgen, zondag toe.
