Een eerbetoon aan de grote Perzische dichter Rumi.
Ik ben er benieuwd naar.
"Het is een traditie in cultureel gegoede kringen in Iran: als een kind geboren wordt, spreek je niet, totdat een wijze man of vrouw uit de familie zachtjes op een melodieuze manier de stilte verbreekt en een gedicht in het oor van de baby fluistert. ‘Vaak is dat een gedicht van onze grote meester Rumi’, zegt de schrijver Kader Abdolah. Onlangs verscheen zijn boek Wat je zoekt, zoekt jou (Prometheus) over het leven van de beroemde Perzische dichter Rumi (1207-1273)."
Wat een prachtig boek lijkt me dit.
Wikipedia:
Rumi is een van de belangrijkste personen uit de Perzische dichtkunst door zijn religieuze gedichten die God prijzen. In religieuze kringen wordt hij ook wel Maulana of Mevlânâ (soms met toevoeging Balkhi naar zijn geboorteplaats) genoemd; dit betekent 'onze meester'. Een bekend werk van Rumi is de Masnavi. Rumi begon rond 1258 aan dit omvangrijke geschrift, maar kon het vanwege zijn overlijden in 1273 niet voltooien. De Masnavi bevat meer dan 25.000 verzen en wordt ook wel de Perzische Koran genoemd. Rumi was een tijdgenoot van de soefi-mysticus Hadji Bektasj Veli en zijn leraar was de mysterieuze derwisj Sjems Tebrizi.
Ik vind dit een erg mooi gedicht:
De Herberg
Mens zijn is een soort herberg,
elke ochtend weer een nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid.
Een flits van inzicht komt
als een onwelkome gast.
Verwelkom ze, ontvang ze allemaal gastvrij.
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt,
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen,
om plaats te maken voor extase.
De donkere gedachte, schaamte, het venijn.
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede glimlach
en vraag ze om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd,
om jou als raadgever te dienen.
